Στέλιος Καμμίτσης, Ο άνθρωπος με τις απαντήσεις (The man with the answers, 2021)

Στέλιος Καμμίτσης, Ο άνθρωπος με τις απαντήσεις (The man with the answers, 2021)

 

  Από την Πέμπτη που μας πέρασε στους κινηματογράφους.

  Δεν εκπλήσσομαι που η ταινία πήρε δύο βραβεία κοινού στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Έχει πολύ ωραίο σενάριο και προπαντός αφηγηματική διαύγεια, που συχνά απουσιάζει από τις καινούριες ταινίες.

  Εκείνος και εκείνος είναι το πρωταγωνιστικό δίδυμο σ’ αυτό το road movie που μου θύμισε κάποιες πρώτες ταινίες του Wim Wenders τον οποίο είδα πακέτο (Ας τις ψάξω, ας αργήσω και λιγάκι, προλαβαίνω, σήμερα επιστρέφω στην Αθήνα). «Στο πέρασμα του χρόνου» (1974), «Ένας αμερικάνος φίλος» (1977), δυο είναι τελικά.

  Ο Βίκτορας πηγαίνει στη Βαυαρία. Στο αυτοκίνητο παίρνει μαζί του και τον Ματίας, ένα γερμανό που τον συνάντησε στο πλοίο. Τους βλέπουμε σε διάφορα επεισόδια κατά τη διαδρομή.

  Υπάρχει το σασπένς για το ποιος ο λόγος γι’ αυτόν τον προορισμό, και ένα εφέ έκπληξης.

  Τελικά μαθαίνουμε το λόγο: ο Βίκτορας πηγαίνει να βρει τη μητέρα του που τους εγκατέλειψε πριν έξι χρόνια για κάποιον γερμανό που την άφησε έγκυο. Έχει ένα αδελφάκι. Θέλει να πάει να τη δει.

  Φυσικά τρέφει αμφιθυμικά αισθήματα απέναντί της. Ποια θα υπερισχύσουν όμως στο τέλος;

  Α, εγώ σαν τον Ποκοπίκο που κρατάει μυστικά, σπόιλερ δεν κάνω, το μόνο που μπορώ να σας πω είναι να κοιτάξετε το frame της ανάρτησης.

  Η σχέση του με το γερμανό κάποιες φορές είναι γεμάτη ένταση. Μια φορά δεν αντέχει, τον παρατάει. Όμως επιστρέφει και τον περιμαζεύει.

  Και το εφέ έκπληξης;

  Α, να μην τα ξαναλέμε, σπόιλερ δεν κάνω, το μόνο που μπορώ να σας πω είναι ότι αν και στις σεξουαλικές μου προτιμήσεις είμαι βάρβαρος (Πλάτωνα, «Συμπόσιο») δεν είμαι ομοφοβικός.

  Νομίζω το καταλάβατε, η ταινία μου άρεσε.