Louis Malle, Η φλόγα που τρεμοσβήνει (Le feu follet, 1963)

Louis Malle, Η φλόγα που τρεμοσβήνει (Le feu follet, 1963)

 

  Εξακολουθεί να παίζεται για δεύτερη βδομάδα στους κινηματογράφους.

  Η ταινία είναι μεταφορά ενός μυθιστορήματος το οποίο είναι εμπνευσμένο από τη ζωή του Jacques Rigaud, ενός σουρεαλιστή ποιητή που μου ήταν άγνωστος. Καθόλου περίεργο, αφού το λήμμα της βικιπαίδειας είναι μικρό (το αγγλικό, δεν έψαξα για το γαλλικό).

  Δεν θέλω να χάνω χρόνο διαβάζοντας στη βικιπαίδεια για μια ταινία, που κάνει βέβαια και σπόιλερ, παρά μόνο εκ των υστέρων αν η πλοκή μου φαίνεται μπερδεμένη για να την ξεκαθαρίσω, προτιμώ τις δυο κουβέντες που γράφει το IMDb. Διαβάζοντας όμως για τη ζωή του Ζακ Ριγκώ το σπόιλερ έγινε, και το «σασπένς του τι» δεν γίνεται καν «σασπένς του πως», απλά παρακολουθούμε ένα τμήμα της ζωής του, το τελευταίο.

  Αυτοκτονικός, αλκοολικός, τον συναντάμε σε ένα ίδρυμα αποτοξίνωσης. Έχει αποθεραπευθεί, αλλά φοβάται να βγει στον κόσμο, μην ξανακυλήσει. Ο γιατρός του θα τον παροτρύνει να φύγει.

  Περίεργο, γιατί ένας άλλος γιατρός ήθελε να κρατήσει κάποιον γνωστό μου, παρόλο που είχε αποθεραπευθεί.

  Για ποιο λόγο;

  Μα φυσικά για να τον αρμέξει όσο γίνεται περισσότερο.

  Ήταν επεισοδιακός ο τρόπος που κατάφερε να φύγει, πολύ επεισοδιακός, και γι’ αυτό δεν θα τον αναφέρω.

  Στο μεγαλύτερο μέρος της ταινίας βλέπουμε τον Αλέν (αυτό το όνομα έχει στην ταινία, ίσως και στο μυθιστόρημα) να συναντάει φίλους και φίλες. Ακούμε συζητήσεις ανάμεσά τους, καθόλου πνευματώδεις, θα έλεγα πληκτικές.

  Και τι έγινε στο τέλος;

  Α, εγώ σαν τον Ποκοπίκο που κρατάει μυστικά δεν κάνω σπόιλερ. Το μόνο που μπορώ να σας πω είναι ότι ο Ζαν Ριγκώ γεννήθηκε το 1998 και πέθανε το 1929.

  Πέθανε μήπως όπως ένας άλλος αλκοολικός, ο Σκοτ Φιτζέραλντ;

  Α, δεν θα σας πω, αν διαβάσατε προσεκτικά το κείμενο αυτό νομίζω ότι καταλάβατε.

  Επειδή σίγουρα καταλάβατε ότι δεν μου άρεσε ιδιαίτερα η ταινία, για να μην την αδικήσω θα σας πω ότι έχει βαθμολογία στο ΙΜDb 7,9.