John Andreas Andersen, Η φλεγόμενη θάλασσα (The burning sea, 2021)
Από σήμερα στους κινηματογράφους.
Action, drama, thriller χαρακτηρίζει την ταινία το IMDb. Εγώ νομίζω ότι πρέπει να εγγραφεί και το disaster στους ειδολογικούς χαρακτηρισμούς μιας ταινίας, που εμπεριέχει τους τρεις προηγούμενους. Είναι η δεύτερη ταινία καταστροφής που βλέπω του Άντερσεν, μετά τον «Σεισμό» που προβλήθηκε πριν τριάμισι χρόνια, και η τρίτη νορβηγική μετά το «Κύμα».
Πάλι θα μιλήσω για αφηγηματικές αναμονές, που δημιουργούνται από τα έργα που έχεις δει μέχρι τώρα αυτού του είδους.
Δεν υπάρχει εδώ ο στενοκέφαλος προϊστάμενος τον οποίο πρέπει να διαχειριστεί ή να αγνοήσει ο υφιστάμενος για να αντιμετωπίσει την κρίση, όπως τον είδαμε στο «Σεισμό». Διαψεύστηκα σ’ αυτή την αφηγηματική αναμονή.
Δεν υπάρχει «σασπένς του τι» θα γίνει στο τέλος, το happy end είναι δεδομένο, υπάρχει μόνο το «σασπένς του πώς» θα φτάσουμε στο ευτυχές τέλος, να σωθούν οι ήρωες καθώς κινδυνεύει η ζωή τους.
Η πλοκή τοποθετείται κάπου στο μέλλον, όπως βλέπουμε από την τεχνολογία που χρησιμοποιείται. Στα ανοικτά της Νορβηγίας είναι τοποθετημένες 350 εξέδρες εξόρυξης πετρελαίου. Ξαφνικά, μια αρχίζει να βυθίζεται. Θα ακολουθήσουν και άλλες. Υπάρχουν νεκροί. Πρέπει να αποφευχθεί η περιβαλλοντική καταστροφή.
Η ταινία λοιπόν είναι,
Action: Πρέπει να ενεργήσουν, να σώσουν εγκλωβισμένους, να αποτρέψουν την καταστροφή.
Drama: Ένα ζευγάρι κινδυνεύει να χάσει τη ζωή του, και ένας μικρός τον πατέρα του.
Thriller: Αγωνία, πώς θα ξεπεράσουν το κάθε εμπόδιο που βρίσκεται συνεχώς μπροστά τους.
Βλέπουμε το ρίσκο για να σώσεις τον αγαπημένο.
Βλέπουμε την αυτοθυσία για να σωθούν οι αγαπημένοι.
Μου άρεσε η ταινία, ελπίζω να αρέσει και σε όσους από σας αποφασίσετε να πάτε να τη δείτε.
No comments:
Post a Comment