Η Καμάρα
Μια ακόμη μαντινιάδα από τη Στέλλα, που μου θύμισε μια ιστορία-ανέκδοτο.
Όταν γεράσει ο άνθρωπος μειώνεται το φως του
θαρρεί πως κατουρεί μακρά μα κατουρεί ομπρός του
θαρρεί πως κατουρεί μακρά μα κατουρεί ομπρός του
Οι γέροι άνθρωποι υποφέρουν συνήθως από προστάτη, και όταν κατουράνε το
κάτουρο δεν πετάγεται μακριά. Με τους νέους όμως συμβαίνει εντελώς το αντίθετο.
Την ιστορία μού την αφηγήθηκε ένας φίλος μου, στον οποίο οφείλω το πρώτο
μου βιβλίο, το «Παραψυχολογία, μύθος ή πραγματικότητα», και γι’ αυτό του το
αφιέρωσα. Δεν θα πω όμως το όνομά του. Αν είστε πολύ περίεργοι, μπορείτε να
πάτε να το αγοράσετε και να το μάθετε.
Κατουρεί ένας νεαρός από το μπαλκόνι του σπιτιού του, έξω στο δρόμο. Ένας
περαστικός τον βλέπει και κοντοστέκεται. Αυτός, συνεχίζοντας να κατουράει, του
λέει «Πέρνα από την καμάρα», δηλαδή κάτω από την καμάρα που κάνει το κάτουρο.
Αυτή είναι η κορύφωση της ιστορίας. Η συνέχεια δεν έχει ενδιαφέρον. Πέρασε
ή τον σκυλόβρισε; Ο φίλος μου δεν μου είπε, γιατί προφανώς και του ίδιου δεν
του είπαν.
No comments:
Post a Comment