Jalil Lespert, Ιn the shadow of iris (Iris, 2016)
Από σήμερα στους κινηματογράφους.
Στο μυαλό μου τα είχα περίπου
ταυτόσημα, αλλά ο γιος μου μού είπε ότι διαφέρουν αρκετά: άλλο thriller
και άλλο horror. Βλέποντας το «Ίρις» συνειδητοποίησα ότι μπορεί
τα θρίλερ να μην είναι drama, δηλαδή κοινωνική ταινία, είδος
που μου αρέσει, όμως δεν είναι και horror.
Το «Ίρις» είναι μια ταινία θρίλερ, με ένα
πτώμα όλο κι όλο, και αυτό όχι δολοφονία αλλά από αυτοάμυνα.
Μια γυναίκα ζητάει από έναν άντρα, μηχανικό
αυτοκινήτων, χωρισμένο με ένα γιο, καταχρεωμένο, να την απαγάγει. Θέλει να
εξαφανιστεί από τη ζωή του άντρα της τον οποίο δεν αγαπάει. Του προσφέρει
10.000 ευρώ. Αυτός δέχεται με αρκετές επιφυλάξεις, και της ζητάει συνεχώς να σταματήσουν
αυτό το εγχείρημα, για το οποίο φαίνεται να έχει μετανιώσει που συμφώνησε. Αυτή
όμως είναι ανένδοτη.
Τελικά η διαφορά της ταινίας από τα
περισσότερα θρίλερ είναι ότι οι ανατροπές είναι αλλεπάλληλες. Όλοι κρύβουν
μυστικά, τα οποία αποκαλύπτονται σιγά σιγά. Ο μόνος διάφανος είναι αυτός ο
άντρας, ο οποίος παρασύρεται να παίξει ένα παιχνίδι που δεν είναι αυτό που
φαίνεται. Όμως αυτός που τον παρέσυρε θα…
Σε μια ταινία θρίλερ δεν μπορείς να κάνεις
σπόιλερ, να πεις το τέλος. Αξίζει να τη δείτε.
Posts
No comments:
Post a Comment