Από σήμερα στους κινηματογράφους.
Η Ναταλί Πόρτμαν και η Lily-Rose Depp (κόρη του Johnny Depp) διοργανώνουν πνευματιστικές συνεδρίες. Η Ναταλί είναι ο ιθύνων νους και
η αδελφή της, η Λίλι-Ρόουζ, το προικισμένο διάμεσο (medium). Όποιος θέλει από το κοινό
μπορεί να ζητήσει την επαφή με κάποιον πεθαμένο δικό του. Αυτός «καταλαμβάνει»
το μέντιουμ και μέσω αυτού μιλάει.
Κάποια στιγμή γνωρίζονται με τον Αντρέ
Κορμπέν. Διευθύνει μια κινηματογραφική εταιρεία. Βρίσκεται σε προστριβές με τους
μετόχους της για τα οικονομικά της. Τις προσλαμβάνει για προσωπικές συνεδρίες,
αλλά και να παίξουν σε μια ταινία που θα έχει σαν θέμα τον πνευματισμό.
Εντάσεις, αντιπαραθέσεις, έρωτες, χαρακτηρίζουν
τις ζωές τους. Οι δυο θα έχουν τραγική κατάληξη. Ας μη ξεχνάμε ότι βρισκόμαστε
στο μεσοπόλεμο, ο Μουσολίνι βρίσκεται στην εξουσία, και ο αντισημιτισμός δεν
χαρακτηρίζει μόνο τους ναζί, αυτό πια είναι σε όλους γνωστό.
Έχοντας γράψει ένα βιβλίο για την
παραψυχολογία («Παραψυχολογία, μύθος ή πραγματικότητα;», Θυμάρι 1981) η ταινία
είχε ένα πρόσθετο ενδιαφέρον για μένα. Όμως ο πνευματισμός είναι απλά ένα
φόντο. Εξάλλου κάποια από τα πρόσωπα του έργου τον αντιμετωπίζουν με
σκεπτικισμό. Και βέβαια δεν είναι εδώ ο κατάλληλος χώρος για να τον
συζητήσουμε. Αν κάποιος είναι ιδιαίτερα περίεργος για τις απόψεις μου πάνω στο
θέμα δεν έχει παρά να αγοράσει το βιβλίο μου που, παρεμπιπτόντως, έκανε και
δεύτερη έκδοση το 1991.
Posts
No comments:
Post a Comment