Την ταινία την είχα ξαναδεί, και μου άρεσε
πολύ.
Ο Τζάκι Τσαν, μυστικός πράκτορας, έχει σχέση
με τη γειτόνισσά του. Την παράτησε ο άνδρας της με δυο δικά τους παιδιά, ένα
αγόρι και ένα μικρότερο κοριτσάκι, και μια κόρη από τον πρώτο του γάμο. Τα
παιδιά δεν τον συμπαθούν και αυτό μπαίνει εμπόδιο στο γάμο τους. Δεν της έχει
πει και τι δουλειά κάνει. Κάποιο βράδυ που ετοιμάζεται να της το πει, έχοντας όμως
ήδη παραιτηθεί, κάτι συμβαίνει και δεν της το λέει.
Πρέπει να πάει να δει τον πατέρα της στο νοσοκομείο.
Και σε ποιον να αφήσει τα παιδιά; Ο Τζάκι προθυμοποιείται. Αυτή έχει τις επιφυλάξεις
της.
Μπορεί κανείς να φανταστεί τι πρόκειται να
συμβεί σ’ αυτή την κωμωδία. Αρχικά, επεισόδια που δείχνουν ότι τα παιδιά δεν τον
πάνε καθόλου, και στη συνέχεια άλλα επεισόδια με τα οποία αρχίζει να τα κατακτά
σιγά σιγά. Μπαίνουν και οι κακοί στη μέση (πάλι μπλέκει με την υπηρεσία), στη
σύγκρουση εμπλέκονται και τα παιδιά, και αργότερα και η μητέρα που
αγανακτισμένη τον διώχνει, όμως τα παιδιά τον αγαπούν. Και πώς λέτε να
τελειώνει η ταινία;
Σωστά το μαντέψατε, με το γάμο.
Μου αρέσει ο Τζάκι Τσαν. Το γελαστό πρόσωπό
του δείχνει έναν καλόψυχο άνθρωπο, που εμπνέει εμπιστοσύνη. Οι σκηνές
σύγκρουσης στα έργα του δεν έχουν τον άγριο νατουραλισμό των ταινιών δράσης,
είναι σαν σκηνές όπερας, όπερας του Πεκίνου. Και οι κακοί στο έργο αυτό έχουν κωμικά
χαρακτηριστικά, με αποτέλεσμα να μην ξεχνιέσαι ούτε μια στιγμή ότι το έργο
είναι κωμωδία.
Να το ξαναπούμε, πολύ μου άρεσε αυτή η
ταινία.
Posts
No comments:
Post a Comment