Coen brothers, Blood simple (1984)

Coen brothers, Blood simple (1984)

  Με αυτή την ταινία έκαναν το ντεμπούτο τους οι αδελφοί Coen. Είναι ταινία neo-noir crime, διαβάζω στη βικιπαίδεια.

  Ούτε το noir, νέο ή παλιό, ούτε το crime είναι είδη που μου αρέσουν, αλλά κάποιες φορές βλέπω για κάποιο λόγο: ή θα προβληθεί στη δημοσιογραφική προβολή, ή θα είναι ταινία ενός σκηνοθέτη τον οποίο βλέπω πακέτο.

  Εδώ δεν είναι τέτοια περίπτωση. Απλά αποφάσισα να τη δω όταν διάβασα ότι η ταινία «Μια γυναίκα, ένα όπλο και ένα noodle-bar» του Τζανγκ Γιμόου τον οποίο βλέπω τώρα πακέτο και η οποία έχει σειρά, είναι remake της.

  Μια γυναίκα δύο άντρες, το γνωστό μοτίβο. Και ένας τρίτος, ένας ντετέκτιβ τον οποίο πληρώνει ο σύζυγος για να παρακολουθήσει την γυναίκα του, που υποπτεύεται ότι τον απατά με έναν υπάλληλό του στο μπαρ του. Στη σκηνή που βλέπουμε στην αρχή ενώ πέφτουν τα γράμματα τίτλου, και οι δυο τους σε ένα αμάξι ενώ βρέχει καταρρακτωδώς, δεν τα έχουν φτιάξει ακόμη. Του εκμυστηρεύεται τα προβλήματα που έχει στο γάμο της. Θέλει να τον παρατήσει. Αυτός της λέει ότι πάντα του άρεσε. Και θα καταλήξουν στο κρεβάτι.

  Ο σύζυγος μισθώνει ένα ντετέκτιβ ο οποίος του φέρνει και αποδεικτική υλικό, φωτογραφίες που πήρε από ένα παράθυρο απέναντι. Θα τον πληρώσει να τους σκοτώσει. Όμως αυτός έχει άλλη ιδέα.

  Βγάζει μια φωτογραφία τους όπου είναι κοιμισμένοι στο κρεβάτι. Τη ρετουσάρει, κάνοντας να φανεί ότι τους έχουν κτυπηθεί με σφαίρες. Και θα περάσει από το γραφείο του να εισπράξει την αμοιβή του. Όμως έχει άλλα σχέδια, τα 10.000 δολάρια είναι λίγα. Τον πυροβολεί και του ξαφρίζει το ταμείο. Τον πυροβολεί με το πιστόλι που έκλεψε από τη γυναίκα, για να ενοχοποιηθεί αυτή.

  Καταφτάνει ο εραστής. Βλέπει το πιστόλι πεσμένο κάτω. Πιστεύει ότι τον σκότωσε η φίλη του. Πρέπει να ξεφορτωθεί το πτώμα. Το βάζει στο αμάξι και πηγαίνει σε ένα φρεσκοσκαμμένο χωράφι. Σκάβει ένα λάκκο. Έρχεται να πάρει το πτώμα, όμως αυτό έχει ζωντανέψει. Έχει βγει από το αμάξι και σέρνεται στο δρόμο. Και τι κάνει; Τον αρπάζει, τον ρίχνει στο λάκκο και τον θάβει ζωντανό.

  Φρικιαστική σκηνή. Ο Τζανγκ Γιμόου ένα τέτοιο επεισόδιο δεν το έδειξε στο «Τρίγωνο της Σαγκάης», απλά ακούμε τον επικεφαλής της συμμορίας να δίνει την εντολή. Επίσης ένα τέτοιο επεισόδιο, που όμως έχει γίνει εκτός πλαισίου της ιστορίας, είδαμε και στο «Κάποτε στην Ανατολία» του Νούρι Μπίλγκε Τσεϊλάν.

  Όταν φτάνει σπίτι, η γυναίκα δεν καταλαβαίνει τον μυστηριώδη τρόπο με τον οποίο μιλάει. Κτυπάει το τηλέφωνο. Το σηκώνει. Ποιος είναι; Κλείνει το τηλέφωνο. Λέει στον άντρα ότι σίγουρα είναι από το σύζυγό της, είχε δεχθεί και άλλα τέτοια τηλεφωνήματα. Μα πώς; Αφού τον σκότωσε. Αργότερα μόνο θα μάθει στο μπαρ ότι το αφεντικό έχει εξαφανισθεί, και το χρηματοκιβώτιό του είναι άδειο. Θεωρούν δεδομένο ότι το ξάφρισε αυτός, δεν ξέρουν όμως ότι το αφεντικό είναι νεκρό, πιστεύουν ότι κάπου έχει πάει.

  Ο άντρας θα ανακαλύψει τη φωτογραφία, την αυθεντική και τη ρετουσαρισμένη, και θα καταλάβει. Αργότερα στο δωμάτιό τους αντιλαμβάνεται τον άλλο από απέναντι με την καραμπίνα. Λέει στη γυναίκα που βρίσκεται δίπλα στον διακόπτη να κλείσει γρήγορα το φως. Αυτή δεν καταλαβαίνει παρά μόνο όταν ακούσει τον πυροβολισμό και τον δει να πέφτει νεκρός.

  Καταλαβαίνει ότι είναι η σειρά της. Προσπαθεί να κλειδωθεί σε ένα δωμάτιο, ακούγοντας τα βήματά του να πλησιάζουν.

  Τελικά ο επόμενος νεκρός θα είναι ο ντετέκτιβ και όχι αυτή, σε ένα επεισόδιο γεμάτο αγωνία.

  Επαναλαμβάνω, δεν μου αρέσει το είδος, αλλά μου άρεσε εξαιρετικά η ερμηνεία του M. Emmet Walsh σαν ντετέκτιβ.

  Είμαι περίεργος να δω πώς χειρίστηκε αυτή την πλοκή ο Τζανγκ Γιμόου. Πάω να δω την ταινία του αμέσως.