Yasujiro Ozu 29.Tokyo story (Tokyo monogatari 1953)

Yasujiro Ozu 29.Tokyo story (Tokyo monogatari  1953)

  Μετά από σχεδόν ένα χρόνο, ίσως και περισσότερο, δεν είμαι σίγουρος, αποφασίζω να τελειώσω με τον Όζου, που κάποιες υποχρεώσεις με είχαν αναγκάσει να αναβάλλω. Μου είχαν μείνει οι τελευταίες του εννιά ταινίες.

  Η «Ιστορία του Τόκιο» είναι μια εντελώς τυπική ιστορία. Οι δυο ηλικιωμένοι γονείς που μένουν με την ανύπαντρη κόρη τους αποφασίζουν να επισκεφτούν τα παιδιά τους στο Τόκιο, καθώς και τη χήρα νύφη τους.  Αυτό που τους περιμένει στο Τόκιο είναι περίπου αυτό που θα συνέβαινε σε όλους τους γονείς όταν αποφασίζουν να επισκεφτούν τα παιδιά τους: τους αγαπούν, αλλά τους είναι και βάρος. Συχνά ο χώρος είναι μικρός, κάποιος πρέπει να ξεβολευτεί, εδώ ξεβολεύεται ένας μικρός γιος που του μετατοπίζουν το γραφείο. Όλοι έχουν τις δουλειές τους, και το να ασχοληθούν με τους γονείς τους είναι κάποιο βάρος. Σε ορισμένους υπάρχει και το οικονομικό πρόβλημα. Όλα αυτά θα τα δούμε στη διάρκεια της ταινίας.

  Όμως υπάρχει και το μη τυπικό μέσα σ’ αυτή την τυπική κατάσταση. Η χήρα νύφη τους είναι αυτή που τους φροντίζει περισσότερο, που τους περιποιείται και τους ξεναγεί στο Τόκιο. Εισπράττει τις θερμές ευχαριστίες τους και την παρότρυνση να παντρευτεί. –Αν βρω τον κατάλληλο άνθρωπο, τους απαντάει.

  Νοιώθοντας ότι είναι βάρος στα παιδιά τους, οι δυο γέροι επισπεύδουν το ταξίδι της επιστροφής. Όμως η γυναίκα έχει πρόβλημα, νοιώθει αδιαθεσία κατά το ταξίδι. Αμέσως με την επιστροφή πέφτει άρρωστη, και σε λίγο πέφτει σε κώμα. Σίγουρα θα πεθάνει, αποφαίνεται ο γιος της που είναι γιατρός. Όλα τα παιδιά και οι νύφες τους μαζεύονται.

  Τυπικό. Γιατί υπάρχει και το μη τυπικό, πραγματικό αυτό. Ένας γέρος χωριανός μου, όταν πέθανε, ο γιος του δεν ήλθε να τον θάψει αλλά έστειλε λεφτά σε γειτόνους; σε συγγενείς; δεν θυμάμαι, για να επιμεληθούν τα της κηδείας. Αυτό πριν πολλές δεκαετίες.

  Η τελευταία που φεύγει από το σπίτι είναι η χήρα νύφη. Πριν φύγει, ο πεθερός της τής δωρίζει το ρολόι της γυναίκας του και την παροτρύνει πάλι να παντρευτεί. Και βλέπουμε ένα συγκινητικό ξέσπασμα. Παραπονιέται για τη μοναξιά της και για ένα μέλλον χωρίς προοπτική.

  Στην τελευταία σκηνή βλέπουμε και τον πεθερό στη μοναξιά του, τη μοναξιά της χηρείας. Μου θύμισε το τέλος του «Late spring», με το γέρο πατέρα μόνο, αφού κατάφερε την κόρη του να παντρευτεί. 

  Η ταινία, διαβάζω στη βικιπαίδεια, θεωρείται από τις καλύτερες του Όζου, και από τις καλύτερες όλων των εποχών.

  Διαβάζω ότι ο Konogada εμπνεύστηκε από αυτό το έργο του Όζου την ταινία του «Columbus» (2017) και γι’ αυτό το λόγο την είδα.

  Την ταινία μπορείτε να τη δείτε στο youtube με αγγλικούς υπότιτλους.

  Η προηγούμενη ανάρτησή μας ήταν για την ταινία «The flavor of green tea over rice»