Yasujiro Ozu 28. The flavor of green tea over rice (Ochazuke no aji 1952)

Yasujiro Ozu 28. The flavor of green tea over rice (Ochazuke no aji 1952)

  Θα ξεκινήσω από τον τίτλο: «Η γεύση του πράσινου τσαγιού πάνω στο ρύζι». Λέω να το δοκιμάσω. Κάποια στιγμή στο τέλος του έργου η γυναίκα φτιάχνει στον άνδρα ρύζι το οποίο έχει περιχύσει με πράσινο τσάι. Έτσι κι αλλιώς πίνω που πίνω πράσινο τσάι, είναι λέει το πιο υγιεινό, με αντιοξειδωτικές ιδιότητες.

  Ο Igmar Bergmann, 21 χρόνια μετά τον Ozu γυρίζει τις «Σκηνές από ένα γάμο». Ο Ozu όμως με την ταινία του γυρίζει σκηνές από τρεις γάμους. Επικεντρώνεται όμως στον ένα.

  Οι τρεις φίλες είναι παντρεμένες, η τέταρτη της παρέας όμως όχι. Οι τρεις φίλες δεν είναι καθόλου ικανοποιημένες με το γάμο τους. Χοντροκέφαλο αποκαλεί η μια τον άντρα της. Και δεν της αρέσει καθόλου ο τρόπος που τρώει το φαγητό του, σαν χωριάτης. Η άλλη τον βλέπει από μακριά σε ένα στάδιο σε αγώνες ποδηλατοδρομίας με μια κοπέλα. Μήπως είναι φιλενάδα του; Όπως και να έχει θα του στοιχίσει ένα κιμονό, σχολιάζει.

  Άντε τώρα να πείσουν την ανύπαντρη της παρέας να παντρευτεί. Της κάνουν ένα συνοικέσιο. Σε μια παράσταση καμπούκι θα συναντήσει τον υποψήφιο γαμπρό, όμως αυτή την τελευταία στιγμή το σκάει. Δεν έχει καμιά διάθεση να παντρευτεί.

  Ο σύζυγος που τρώει σαν χωριάτης ταξιδεύει στην τρίτη θέση στο τραίνο. Νοιώθει πιο άνετα, πιο οικεία. Η γυναίκα του όμως είναι αρχοντομαθημένη. Τον θέλει να ταξιδεύει πρώτη θέση. Δεν τον αντέχει πια. Κάποια στιγμή θα φύγει από το σπίτι αφήνοντάς του ένα σημείωμα ότι θέλει να μείνει για λίγο μόνη. Όμως την επομένη μέρα ο άντρας της μαθαίνει ότι πρέπει να πάει στην Ουρουγουάη, για δουλειά της εταιρείας που δουλεύει. Της στέλνει τηλεγράφημα να επικοινωνήσει μαζί του. Αυτή υποθέτει ότι θέλει να την πείσει να γυρίσει πίσω και δεν επικοινωνεί. Γυρνάει όμως την επομένη σπίτι, όταν μαθαίνει από τις φίλες της ότι ο άντρας της έφυγε για την Ουρουγουάη.

  Αρχίζει η συναισθηματική μεταστροφή. Και αν της φύγει για πάντα; Δεν το λέει, το υποψιαζόμαστε από την ανακούφιση που νοιώθει όταν τον βλέπει να γυρίζει σπίτι. Κάποια βλάβη στον κινητήρα του αεροπλάνου τον ανάγκασε να επιστρέψει. Στέλνει την υπηρέτρια για ύπνο και του ετοιμάζει φαγητό.

  Ευτυχισμένοι μαζί. Ναι, ο Όζου δίνει πάντα happy end στις ταινίες του. Και φυσικά έχουμε και τα απαραίτητα συνοδά χιουμοριστικά επεισόδια.

  Συνειδητοποιώ το αρχιτεκτονικό στήσιμο των σκηνών του Όζου. Ευθείες γραμμές, παραλληλόγραμμα, οξείες γωνίες, και με ιδανικά αμφιπλεύρου συμμετρίας πλάνα.

  Α, και αυτό το φατικό «μμμ. μμμ.» που ακούω σε όλα τα έργα. Και ο σοφράς στον οποίο τρώνε καθισμένοι σταυροπόδι. Θυμάμαι έναν τέτοιο στο σπίτι της συγχωρεμένης της γιαγιάς μου, πολύ μικρός, δεν είχα πάει ακόμη στο δημοτικό.

  Πώς μπορούνε και τρώνε κατάχαμα (σε χαλιά εννοείται) σταυροπόδι; Αλλά εδώ οι ρωμαίοι τρωγόπιναν ξαπλωμένοι, μέχρι να πάθουν οισοφαγίτιδα με τη συνακόλουθη οισοφαγική παλινδρόμηση εννοείται, γιατί να μην μπορούν να τρώνε έτσι οι γιαπωνέζοι; Όσο για τα ξυλάκια, αυτό ας μην το σχολιάσω καλύτερα. Ο δάσκαλός μου στα κινέζικα, ο Τσου Σενπενγκ με τον οποίο μια παρέα από την τάξη μας πηγαίναμε συχνά σε ταβέρνα, κατέβαλε μια φορά που είχαμε πάει σε κινέζικο φιλότιμες προσπάθειες να μας μάθει να τρώμε με τα ξυλάκια. Δεν τα καταφέραμε.   

  Την ταινία μπορείτε να τη δείτε στο youtube με αγγλικούς υπότιτλους.

  Η προηγούμενη ανάρτησή μας ήταν για την ταινία «Early summer»