Εν όψει της προβολής της «Σκιάς» του
Τζανγκ Γιμόου στις 14 του Μάρτη.
Ο ελληνικός τίτλος της ταινίας όπως και ο αγγλικός, από τον οποίο
συνήθως μεταφράζουμε αν δεν επινοούμε δικό μας, είναι η μετάφραση του
κινέζικου.
Ο δάσκαλος παίρνει άδεια για ένα μήνα, κανείς δεν δέχεται να τον
αντικαταστήσει. Τελικά βρίσκουν ένα δεκατριάχρονο κοριτσάκι, μαθήτρια λυκείου,
περίπτωση λίγο πιο προωθημένη από το αλληλοδιδακτικό του Καποδίστρια. Αμοιβή
πενήντα γιουάν (κάπου 25 ευρώ), αλλά να φροντίσει να μη χάσει κανένα μαθητή
της. Ήδη είχαν παρατήσει το σχολείο δέκα, είχαν μείνει μόνο 28.
Τελικά ένας το παρατάει, που είναι και ο πιο άτακτος. Ο πατέρας του έχει
πεθάνει, πρέπει να εργαστεί για να βοηθήσει τη μητέρα του να βγάλει τα χρέη
της. Το κοριτσάκι-δασκάλα πηγαίνει στην πόλη να τον βρει. Και αρχίζει μια
περιπέτεια αναζήτησης, ολότελα συγκινητική, που μου θύμισε την ταινία «Πού είναι το σπίτι του φίλου μου» του Αμπάς Κιαροστάμι. Αλλά και όλη η ταινία
μου θύμισε ιρανικό κινηματογράφο, με παιδιά μαθητές να είναι οι κεντρικοί
ήρωες, όπως π.χ. «Hayat», «Το πιθάρι», «First graders», «Brick and mirror», αυτές οι ταινίες μου έρχονται τώρα στο
μυαλό.
Δύσκολη η ζωή στην κινέζικη επαρχία, πολλά παιδιά αναγκάζονται να
εγκαταλείψουν το σχολείο για να δουλέψουν. Διάφορες δωρεές από πολίτες,
διαβάζουμε στα γράμματα τέλους, έχουν σαν αποτέλεσμα να επιστρέφει στο σχολείο
το 15% αυτών που το έχουν εγκαταλείψει.
Δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν από επαγγελματίες ηθοποιούς αυτοί που
έπαιξαν στην ταινία, κάποιοι από τους οποίους τον ίδιο ρόλο που είχαν και στη
ζωή. Την έχω ξαναδεί βέβαια, και θυμάμαι πόσο μου άρεσε όταν την πρωτοείδα,
όπως και τώρα δηλαδή.
No comments:
Post a Comment