Δεν ξέρω αν
υπάρχει ειδικός όρος, αλλά θα μπορούσα να χαρακτηρίσω την ταινία quasi-remake του «Late spring» (Νο 25),
όπως είναι και το «Ραν» του Κουροσάβα ωσεί-remake του
«Βασιλιά Ληρ». Στο «Ραν» οι τρεις κόρες γίνονται τρεις γιοι. Στο «Late Autumn» ο πατέρας γίνεται μητέρα. Τα
επεισόδια αλλάζουν στις λεπτομέρειες, όμως η βασική πλοκή μένει η ίδια: η
μητέρα προφασίζεται ότι θα παντρευτεί για να σπρώξει την κόρη της στο δικό της
γάμο, επειδή δεν θέλει να την αφήσει μόνη.
Βέβαια η ομοιότητα σταματάει μέχρι εκεί, γιατί η ταινία είναι μια
ανάλαφρη κομεντί με πολλά χιουμοριστικά επεισόδια. Το τέλος όμως δεν είναι το happy της κωμωδίας. Είναι το ίδιο με το τέλος του «Late spring»: η μητέρα διπλώνει μια κουβέρτα. Ξαφνικά σταματάει, και χαμογελάει
θλιμμένα.
Έστω όμως, χαμογελάει.
Posts
No comments:
Post a Comment