Zhang Yimou, Keep cool (有话好好说 1997)

Zhang Yimou, Keep cool (有话好好说 1997)

  Εν όψει της προβολής της «Σκιάς» του Τζανγκ Γιμόου στις 14 του Μάρτη.

  «Αν έχεις πράγματα να πεις, να τα πεις με ωραίο τρόπο» είναι η μετάφραση του κινέζικου τίτλου.

  Η ταινία αυτή είναι κωμωδία, νομίζω η μοναδική που γύρισε ο Τζανγκ Γιμόου.

  Ο πωλητής βιβλίων πολιορκεί την πρώην φίλη του, που τον παράτησε. Ο νυν φίλος της όμως με κάποιους δικούς του τού επιτίθενται και τον σπάζουν στο ξύλο. Προσπαθεί να αντεπιτεθεί. Αρπάζει την τσάντα ενός διερχόμενου και τους την πετάει. Αυτή όμως, αντί να βρει το στόχο της, βρίσκει ένα φανοστάτη.

  Η τσάντα ανήκει στον κύριο Τζανγκ και έχει μέσα έναν καινούριο υπολογιστή. Φυσικά έγινε κομμάτια. Ο Τζανγκ τον πηγαίνει στο νοσοκομείο να περιποιηθούν τις πληγές του, και του ζητάει να του πληρώσει τον υπολογιστή. Αυτός αρνείται. Ο Τζανγκ επιμένει, και ζητάει να βρει και τον φίλο της πρώην του και να δουν πώς θα τακτοποιήσουν το ζήτημα. Ο πρώην είναι πρόθυμος να αποζημιώσει, και τον υπολογιστή και ψυχική οδύνη για τους τραυματισμούς. Όμως ο πωλητής βιβλίων έχει άλλα σχέδια, θέλει να του κόψει το κεφάλι. Κρατάει μαζί του ένα χασαπομάχαιρο. Ο Τζανγκ προσπαθεί να τον αποτρέψει.

  Αυτό είναι το στόρι σε γενικές γραμμές, με πάρα πολλά κωμικά επεισόδια αλλά προπαντός κωμικούς διαλόγους. Οι κωμικοί διάλογοι είναι ένα συνηθισμένο τηλεοπτικό είδος στην Κίνα. Έχω δει τέτοιους στη δορυφορική μου, στο κανάλι CCTV. Μάλιστα πιστεύεται ότι το θέατρο στην Κίνα εξελίχθηκε από έναν κωμικό διάλογο ανάμεσα στον γελωτοποιό του αυτοκράτορα και έναν αξιωματούχο του, το 335 π.χ. Και το kyogen που παίζεται ανάμεσα σε δυο έργα Νο, είναι και αυτό κωμικοί διάλογοι. «Οι κύριοι χαρακτήρες είναι ο shite και ο ado (ανταγωνιστής). O shite είναι συνήθως το αστείο πρόσωπο, ο πανούργος υπηρέτης ή ο ταλαιπωρημένος σύζυγος, και ο ado το σοβαρό πρόσωπο, το αγέλαστο αφεντικό ή η γκρινιάρα γυναίκα» (από το βιβλίο μου «Εισαγωγή στο θέατρο της Ιαπωνίας και της Κίνας»).  

  Παρόλο που και αυτή η ταινία είναι μεταφορά από μυθιστόρημα, η προσαρμογή στη μεγάλη οθόνη που έγινε από το συγγραφέα του έχει τη φιλοσοφία αυτών των διαλόγων.

  Απολαυστική κωμωδία, αλλά αυτή η συνεχής κίνηση της κάμερας γύρω από τα δυο πρόσωπα που συνομιλούν συνήθως με ζάλισε. Μόνο στο τέλος ζαλίστηκε κι αυτή και σταμάτησε λίγο το στροβίλισμά της.

  Η προηγούμενη ανάρτησή μας ήταν για την ταινία «Το τρίγωνο της Σαγκάης».