Zheng Xiaolong (郑晓龙), The Curse of Turandot (图兰朵.2021)

Zheng Xiaolong (郑晓龙), The Curse of Turandot (图兰朵.2021)

 

  Είπαμε, την Σοφί Μαρσώ τη βλέπουμε πακέτο, όμως στην «Κατάρα της Τουραντό» έχει ένα πολύ μικρό ρόλο.

  Αλλά:

  Η ταινία είναι κινέζικη, και είπαμε, βλέπω τις κινέζικες ταινίες μια και δουλεύω τώρα μια «Εισαγωγή στον κινέζικο κινηματογράφο».

  Ο σκελετός της πλοκής είναι το γνωστό παραμύθι της Τουραντό, που το ξέρουμε βέβαια μέσω της όπερας του Πουτσίνι. Πάνω σ’ αυτό το σκελετό ο Weng Xiaoping έγραψε το σενάριο της ταινίας.

  Να μην πλατειάσουμε δίνοντας την πλοκή της όπερας που μπορείτε να τη διαβάσετε εδώ.

  Σε αντίθετη με την Τουραντό του Πουτσίνι, η Τουραντό του Τζεν Σιαολόνγκ δεν είναι κακιά επειδή θέλει να πάρει εκδίκηση, αλλά επειδή ο πατέρας της, ο μεγάλος Χαν (οι Μογγόλοι είχαν κατακτήσει τότε την Κίνα) της φόρεσε στο χέρι τρία βραχιόλια, μαγεμένα. Με την πανσέληνο γινόταν κακιά και, αν δεν βρισκόταν κάποιος να βρει τις απαντήσεις σε τρία αινίγματα ώστε να απαλλαγεί απ’ αυτά (δεν μπορούσε με τίποτα να τα βγάλει από το χέρι της) ήταν καταδικασμένη, μετά τα 18 της, να τρελαθεί.

  Εδώ υπάρχει ο κακός της ιστορίας. Είναι ένας στρατηγός του αυτοκράτορα που, ενώ αποστολή του ήταν να πάει ειρηνικά στο μόνο βασίλειο που δεν είχε κατακτήσει και να του ζητήσει να παραδοθεί ειρηνικά, αυτός επιτέθηκε και κατέσφαξε τους κατοίκους. Ανάμεσα στα θύματα και οι βασιλείς, γονείς του Κάλαφ (έχει το ίδιο όνομα και στην όπερα). Μητέρα του η Σοφί Μαρσώ. Ένας αυλικός θα τον αρπάξει και θα τον σώσει. Θα τον δούμε παρέα με την κόρη του. Μεγαλώνουν σαν αδέλφια, όμως αυτή τον ερωτεύεται.

  Αυτός όμως έχει μαγευτεί από την ομορφιά της Τουραντό, και θα θελήσει να λύσει τα αινίγματα.

  Θα τα καταφέρει, όμως ο κακός θα σκοτώσει την Τουραντό.

  Ναι, το τέλος είναι unhappy, σε αντίθεση με το τέλος της όπερας.

  Και γίνεται περισσότερο unhappy, γιατί ενώ θα περιμέναμε το ειδύλλιο με την «αδελφή» του, τον βλέπουμε να φεύγει. Θα μεταφέρει στη χώρα του (μετωνυμία της Δύσης, στην πατρίδα του τους είδαμε να μιλάνε αγγλικά) τα μυστικά της πυρίτιδας, πώς να φτιάχνουν πυροτεχνήματα. Όμως η Δύση έκανε μια καλύτερη αξιοποίηση της πυρίτιδας, που δεν είχε περάσει από το νου των κινέζων.

  Η ταινία βρίσκεται στην παράδοση της δεκαετίας του 1920 του κινέζικου κινηματογράφου, που γυρίζονταν ταινίες με πολεμικές τέχνες και το φανταστικό στην πλοκή. Τώρα αυτά τα πράγματα, με την ψηφιακή τεχνολογία, γίνονται πιο εντυπωσιακά.

  Μου έκανε εντύπωση η χαμηλή βαθμολογία της ταινίας, μόλις 4,5 στο IMDb. Βέβαια, δεν μου αρέσει το είδος, δεν έχω δει πολλές παρόμοιες ταινίες, όμως την είδα πολύ πολύ ευχάριστα. Τέτοια βαθμολογία βάζω μόνο σε ταινία που την έχω σκυλοβαρεθεί.