Sophie Marceau, Η εξαφανισμένη του Ντοβίλ (La disparue de Deauville, 2007)

Sophie Marceau, Η εξαφανισμένη του Ντοβίλ (La disparue de Deauville, 2007)

 

  Αστυνομική η ταινία που σκηνοθετεί η Σοφί Μαρσώ, η τρίτη σκηνοθετική της απόπειρα, και η δεύτερη ταινία της μεγάλου μήκους. Είχε προηγηθεί η ταινία «Μίλα μου για αγάπη», μια εκδραμάτιση της σχέσης της με τον Αντρέι Ζουλάφσκι.

  Ο Κριστόφ Λαμπέρ (σ’ αυτή την ταινία γνωρίστηκαν, έγιναν ζευγάρι αλλά χώρισαν μετά από επτά χρόνια) είναι αστυνομικός. Μια γυναίκα ζητάει τη βοήθειά του και μετά εξαφανίζεται. Βρίσκεται στα αχνάρια μιας περίεργης υπόθεσης.

  Θα κάνω εδώ μια παρένθεση.

  Στο διδακτορικό μου μιλάω για δεικτικά επεισόδια, που εικονογραφούν ένα χαρακτήρα, φωτίζουν ένα περιβάλλον και δίνουν πρόσθετα στοιχεία για την πλοκή, και πυρηνικά, που προωθούν την δράση, κτυπώντας όπως οι μπάλες του μπιλιάρδου.

  Το είχα διαπιστώσει από παλιά, αλλά δεν είχα γράψει σχετικά.

  Στον κινηματογράφο υπάρχουν πλάνα quasi-προσημαίνοντα. Ένα μαχαίρι, ένα πιστόλι που θα δούμε στο άσχετο δημιουργούν την αφηγηματική αναμονή ότι θα τα ξαναδούμε σε ένα πυρηνικό επεισόδιο.

  Εδώ βλέπουμε τον Λαμπέρ σε μια λιποθυμική τάση.

  Λίγο αργότερα θα τον δούμε να παίρνει χάπια.

  Μετά θα μάθουμε ότι είχε νοσηλευθεί με την Σοφί Μαρσώ σε μια κλινική, για απόπειρα αυτοκτονίας και οι δυο, και τα είχαν φτιάξει όσο ήσαν μέσα. Μετά αυτή εξαφανίστηκε.

  Συχνά βλέπουμε τον κεντρικό ήρωα σε μια αστυνομική ταινία να βασανίζεται από τα προσωπικά του προβλήματα, τα οποία σχεδόν πάντα έχουν καταλυτικό ρόλο στην πλοκή.

  Εδώ, ξέροντας για την απόπειρα αυτοκτονίας του, τον θεωρούν διαταραγμένο, δεν έχουν τις αμφιβολίες του.

  Όχι, δεν είναι νεκρός ο… Είναι ένας αλήτης που τον πυροβόλησαν κάτω από το σαγόνι ώστε να παραμορφωθεί το πρόσωπό του και να φανεί σαν αυτοκτονία. Έσπευσαν να τον αποτεφρώσουν πριν κάποιος υποψιαστεί και ζητήσει να γίνει έλεγχος DNA, όπως έκανε ο Λαμπέρ.

  Σε μια ταινία υπάρχει πάντα κυνηγητό με αυτοκίνητα. Θα το δούμε και εδώ. Επίσης συχνά υπάρχει κυνηγητό με τα πόδια. Θα το δούμε και εδώ.

  Υπάρχει και πιστολίδι, όμως εδώ θα το δούμε σε εγκιβωτισμένη ιστορία: σε μια ταινία που παρακολουθούν στην τηλεόραση ο άντρας πυροβολεί τη γυναίκα που πέφτει νεκρή. Μετά βλέπουμε τα γράμματα τέλους.

  Σε όλες σχεδόν τις ταινίες υπάρχει σεξ, όμως λιγότερες φορές στις αστυνομικές.

  Δεν θα το δούμε εδώ, αλλά θα δούμε το φιλί ανάμεσα στον Λαμπέρ και τη Μαρσώ στο τέλος της ταινίας, που επισφραγίζει την ανανέωση της σχέσης τους.

  Δεν είναι η καλύτερη του είδους, αλλά την είδα ευχάριστα.