Sophie Marceau, Η κυρία Μιλς, μια τόσο τέλεια γειτόνισσα (Mme Mills, une voisine si parfaite, 2018)

Sophie Marceau, Η κυρία Μιλς, μια τόσο τέλεια γειτόνισσα (M^me Mills, une voisine si parfaite, 2018)

 

  Κωμωδία η τρίτη και τελευταία (μέχρι στιγμής τουλάχιστον) σκηνοθετική δουλειά της Σοφί Μαρσώ, «Mrs Mills» (οι εγγλέζοι απλοποίησαν τον τίτλο).

  Ας πούμε δυο λόγια για την πλοκή.

  Η Σοφί Μαρσώ έχει έναν μικρό εκδοτικό οίκο που περνάει κρίση. Δεν έχει άλλη επιλογή παρά να τον πουλήσει. Ένας καναδός ενδιαφέρεται.

  Ο Πιέρ Ρισάρ (πρέπει να ξαναδώ την ταινία το «Ο κύριος αφηρημένος» που τόσο μου άρεσε όταν την είδα φοιτητής) είναι ένας απατεώνας. Η Σοφί Μαρσώ έχει στην κατοχή της ένα από τα τρία κομμάτια ενός έργου τέχνης, κληρονομιά από τη γιαγιά της, που το ζητάνε απεγνωσμένα κάτι κινέζοι, πληρώνουν όσα όσα. Ντύνεται γυναίκα και νοικιάζει το διαμέρισμα απέναντί της. Κωμικές οι προσπάθειές του να σχετιστεί μαζί της για να την πείσει να το πουλήσει.

  Θα γίνει η μασκότ του εκδοτικού οίκου, που θα πάρει τα πάνω του. Και τελικά θα βοηθήσει τη Μαρσώ να μην πουλήσει τον εκδοτικό της οίκο, που τόσο θα της στοίχιζε αν τον πουλούσε.

  Δεν θέλω να γράψω περισσότερα για την υπόθεση, που την βρήκα και λίγο μπερδεμένη. Απλά θέλω να ξαναγράψω ότι και την πιο μέτρια αστυνομική ταινία θα τη δω ευχάριστα, όπως την προηγούμενη της Μαρσώ, «Η εξαφανισμένη του Ντοβίλ», όμως μια κωμωδία, το πιο αγαπημένο μου είδος, αν δεν είναι καλή με ξενερώνει. Ούτε τις μέτριες δεν αντέχω. Και αυτή ήταν κάτω από το μέτριο.

  Αλλά είπαμε, την είδα γιατί βλέπω την όμορφη Σοφί Μαρσώ πακέτο.