Κώστας Σπυρόπουλος, Arcadia 1900 Champagne d’orien (2022)

Κώστας Σπυρόπουλος, Arcadia 1900 Champagne d’orien (2022)

 

  Από σήμερα στο Στούντιο.

  Ενδιαφέρον δραματοποιημένο ντοκιμαντέρ η ταινία για το κρασί της Αρκαδίας, τη «Σαμπάνια της Ανατολής» όπως χαρακτηρίστηκε. Ο Βασίλης ήταν πρωτοπόρος, καταφέρνοντας να πείσει τον πατέρα του Σπυρίδωνα Παπανικολάου, έμπορο εκκλησιαστικών ειδών, να ασχοληθεί με το κρασί, σαν μια πολύ κερδοφόρα επιχείρηση.

  Η ταινία παρακολουθεί την άνοδο της επιχείρησης, τις οικογενειακές εντάσεις, τις ατυχίες, ενώ στην πτώση της, που είχε μια δραματική συνέπεια που δεν θα την αποκαλύψω, θα αναφερθεί με μεσότιτλους στο τέλος ο Σκηνοθέτης. Φοβήθηκα ότι θα με κούραζε, και ένας λόγος είναι ότι δεν είμαι ιδιαίτερα λάτρης του κρασιού (πίνω κοινωνικά τώρα πια, ενώ παλιά πολλές φορές ξεχνιόμουνα με την παρέα, μεθούσα). Βλέπουμε αρκετό ντοκιμαντερίστικο υλικό (η επιχείρηση ξεκινάει το 1885 για να ανθίσει από το 1900 και μετά), πολλές φωτογραφίες που δίνονται με αργό ζουμάρισμα οι περισσότερες, κείμενα και ντοκουμέντα, αλλά και δραματοποιημένα επεισόδια. Ο Γιώργος Μιχαλόπουλος δίνει εξαιρετική ερμηνεία, αλλά και οι υπόλοιποι είναι πολύ καλοί.

  Πέρα από μια οικογενειακή ιστορία είναι και μια ενδιαφέρουσα ιστορία εποχής, καθώς εμπλέκονται σ’ αυτήν προσωπικότητες όπως ο Αλέξανδρος Παπαναστασίου.

  Κάποιος Παπανικολάου είπε ότι η ρετσίνα δεν πρόκειται να έχει μέλλον. Ο συνομιλητής του του είπε ότι θα του μείνει η ρετσινιά γι’ αυτό που είπε.

  Φοιτητής, στα χρόνια της χούντας, αλλά και μετά, η ρετσίνα ήταν το αγαπημένο ποτό της παρέας. Μετά ξεχάστηκε.

  Το καλοκαίρι που ήμουνα στην Ιεράπετρα τρακαριστήκαμε με τον ξάδελφό μου τον Δημήτρη μπροστά στον «Γύρο του κόσμου». Μου είπε κάτσε περίμενέ με, θα πάω να αλλάξω μια λάμπα, να πιούμε ένα κρασί. Κι εγώ να πάω να κόψω τη σύνδεσή μου (τώρα θα είμαι μόνο με το κινητό στην Κρήτη, ξεχάστε το 31366). Όποιος πρωτοτελειώσει θα περιμένει τον άλλο.

  Τέλειωσα εγώ. Ο Δημήτρης ήταν που με κάλεσε, και έτσι μου πρότεινε να πιούμε ρετσίνα. Δεν έφερα καμιά αντίρρηση, απεναντίας το χάρηκα. Είχα δεκαετίες να πιω ρετσίνα.

  Ήπιαμε δυο μπουκάλια, το ένα κερασμένο από μια φίλη του.

  Το καταευχαριστήθηκα.

  Ευχαρίστως θα ξαναέπινα.

  Αλλά ας κλείσουμε με την ταινία.

  Αξίζει να τη δείτε.