Σάββας Ξηρός, H μέρα εκείνη

Σάββας Ξηρός, H μέρα εκείνη, Α.Romero 2006, σελ. 230

  Όλες μου οι ιδέες δεν είναι παρμένες από το ίδιο κουτί, πράγμα που μου δημιουργεί μια μοναξιά, αλλά και μια περηφάνια ταυτόχρονα. Μια φράση μου είχε κολλήσει στο μυαλό μου από παλιά, και μάλιστα την είχα σκεφτεί στα γαλλικά: volonté de differer. Στα ελληνικά θα την έλεγα καλύτερα, να μη φοβάσαι να διαφέρεις.

  Για δυο περίπου διαδοχικές αναρτήσεις στο facebook δέχτηκα για τη μια επίθεση από φίλο από «αριστερά» και για την άλλη επίθεση από άλλο φίλο (και οι δυο χωριανοί) από «δεξιά». Έτσι, στη βιβλιοκριτική αυτή θα γράψω ό,τι έγραψα και στη βιβλιοκριτική για το «Ο αγών μου» του Χίτλερ: τους δεκαπεντασύλλαβους που βρήκα στο βιβλίο (κοίτα να δεις, τώρα που ξαναδιαβάζω για τυχόν διόρθωση το κείμενο βλέπω ότι αυτή η τελευταία πρόταση είναι δεκαπεντασύλλαβος. Όπως έχω γράψει και αλλού, τον κουβαλάμε στο αίμα μας και τον χρησιμοποιούμε συχνά στα κείμενά μας, εντελώς ασυνείδητα. Αυτοί που με διαβάζουν ξέρουν ότι είναι χόμπι μου να τους ανιχνεύω, και τους παραθέτω σχεδόν σε κάθε βιβλιοκριτική μου).

Να ταξιδεύουν στο μυαλό από καινούριους δρόμους (σελ. 12)

Τόσο πολύ το σώμα μου ώστε να ξεχειλίζει (σελ. 89)

Μου επιτρέπουν τα σκοινιά να δείρω τον αέρα (99)

Δεν ξεχωρίζω τίποτα, μια μαύρη σκιά μόνο