Maziar
Bahari, And along came a spider (2003)
Ανατριχιαστικό. Ένας ιρανός serial killer σκότωσε 16 πόρνες πριν
συλληφθεί. Αποφάσισε τους φόνους όταν ένας ταξιτζής πέρασε τη γυναίκα του για
πόρνη.
Πολέμησε στον πόλεμο ιράν-ιράκ ως εθελοντής και σκότωσε
αρκετούς στρατιώτες του εχθρού, πράγμα για το οποίο ένοιωθε περήφανος. Σίγουρα
είχε ψυχολογικά προβλήματα όπως όλοι οι σίριαλ κίλερς, το ζήτημα όμως είναι ότι
στην περίπτωσή του ενισχύθηκε σ’ αυτό που έκανε από την ίδια του τη θρησκεία.
Νιώθει περήφανος για μια πράξη που τη θεωρεί ως πάταξη της διαφθοράς (Τι κόσμος
το Ιράν αλήθεια, εμείς εδώ όταν ακούμε τη λέξη «διαφθορά» στο νου μας έρχονται
άλλα πράγματα).
Το πιο ανατριχιαστικό όμως δεν είναι αυτό. Ψυχοπαθείς και
δολοφόνοι υπάρχουν σε όλες τις κοινωνίες. Είναι που πολλοί επιδοκίμασαν την
πράξη του ενώ κάποιοι είπαν στο γιο του να συνεχίσει το έργο του πατέρα του,
και, το φοβερότερο, κάποιες συντηρητικές εφημερίδες τον υποστήριξαν. Να ακούω
αυτά για το Ιράν, μια χώρα που τόσο θαυμάζω για τον κινηματογράφο της, με
σοκάρει.
Δεν το κρύβω, αναρωτιόμουνα μήπως τον καταδικάσουν σε τίποτα
ισόβια. Τον καταδίκασαν σε θάνατο, και τον εκτέλεσαν με απαγχονισμό. Όχι
δημόσια, όπως γίνεται κάποιες φορές, αλλά στη φυλακή.
Και βέβαια δείχτηκε και το ποιοι είναι οι λόγοι που οδηγούν
πολλές από τις κοπέλες αυτές στην πορνεία. Μια από αυτές την πάντρεψαν στα 10
της, ο άντρας της παντρεύτηκε και άλλη γυναίκα όταν αυτή ήταν 20, σταμάτησε να
της δίνει χρήματα και έπρεπε να θρέψει τα 6 παιδιά της. Ένας άλλος σπρώχνει με
το ζόρι τη γυναίκα του στην πορνεία, κ.λπ. κ.λπ.
Posts
No comments:
Post a Comment