Bob Yari, Papa: Hemingway in Cuba (2015)

Bob Yari, Papa: Hemingway in Cuba (2015)

  Η ταινία είναι αυτοβιογραφική. Ο αυτοβιογραφούμενος είναι ο δημοσιογράφος Denne Bart Petitclerc, ο οποίος υπογράφει και το σενάριο. Όμως στην ταινία έχει το όνομα Ed Myers.

  Δεν πρόλαβε να δει την ταινία. Όταν πέθανε το 2005, μόλις είχε ολοκληρώσει το σενάριο. Τότε άρχισε και το γύρισμά της, όμως ολοκληρώθηκε μετά από χρόνια. Είναι η πρώτη αμερικανική ταινία ταινία που γυρίστηκε στην Κούβα μετά την επανάσταση του Κάστρο, στα μέρη όπου έζησε ο Χέμινγουεϊ.

  Ναι, η ταινία είναι του μοτίβου «Αναμνήσεις από τον πατέρα μου». Στο βιβλίο του που μεταγράφει σε σενάριο ο Petitclerc αναφέρεται στη σχέση του με τον Hemingway. Ακούμε βέβαια και λίγα πράγματα για τη δική του ζωή.

  Τον παράτησε ο πατέρας του όταν ήταν μικρός. Και, το πιο φρικιαστικό που μαθαίνουμε, ήταν κάτι όχι σπάνιο στα χρόνια της μεγάλης κρίσης. Για μας εδώ κάτι τέτοιο είναι αδιανόητο. Αν συνέβαινε και σε μας, κάτι θα μυρίζονταν οι δημοσιογράφοι. Όμως τον παράτησε και η μητέρα του-αυτό το διαβάζουμε στη βικιπαίδεια-μαζί με την αδελφή του σε ένα ορφανοτροφείο. Στην ταινία ακούμε ότι είχε, χρόνια αργότερα, απλώς μια σύντομη συνάντηση μαζί της. «Αυτή είχε άλλες προτεραιότητες», λέει χαρακτηριστικά ο Petitclerc.

  Αργότερα έγινε ανταποκριτής στον πόλεμο της Κορέας, και φυσικά συγγραφέας. Η βικιπαίδεια δίνει αρκετά βιογραφικά στοιχεία.

  Κάποια πράγματα που ακούμε στην ταινία μοιάζουν μυθιστορηματικά. Ένας μαφιόζος του λέει, βγάζοντας μια υποχρέωση, ότι ένας υψηλά ιστάμενος στην κυβέρνηση θέλει να εξευτελίσει τον φίλο του. Γιατί; Το λέει ο ίδιος ο Χέμινγουεϊ αργότερα.

  Κάποιος σε μια παρέα παίνευε τον Χούβερ. Ο Χέμινγουεϊ λέει ότι δεν ήταν και τόσο άμεμπτο πρόσωπο. Ένας πράκτορας του FBI του είχε αφηγηθεί ότι ο Χούβερ τον είχε κακοποιήσει σεξουαλικά. Μετά το θάνατό του από καρδιακή προσβολή δεν είχε πλέον λόγους να το κρατάει μυστικό.

  Κούνια που τον κούναγε! Έφτασε στα αφτιά του Χούβερ, και αυτός θέλησε να πάρει την εκδίκησή του. Η εφορία τού επέβαλε ένα απίστευτα υψηλό φόρο εισοδήματος. Ένας φίλος του εκτελέστηκε σε δήθεν ενέδρα. Στο γιοτ του έβαλα όπλα με σκοπό να τον ενοχοποιήσουν, ότι τάχα βοηθάει τους αντάρτες. Πρόλαβε και τα ξεφορτώθηκε.

  Μου άρεσε πολύ η ταινία γιατί δεν ωραιοποιεί, ούτε μυθοποιεί, αλλά δείχνει έναν ανθρώπινο Χέμινγουεϊ, στις εντάσεις με τη γυναίκα του, στις εκρήξεις οργής του, στις κρίσεις κατάθλιψης που τελικά τον οδήγησαν στην αυτοκτονία.

  Οι κριτικοί έθαψαν την ταινία όπως διαβάζω στην βικιπαίδεια, όχι όμως και οι θεατές, όπως βλέπω στη βαθμολογία στο IMDb. Εγώ συντάσσομαι με τους θεατές.