John Cassavetes, Μια γυναίκα εξομολογείται (A woman under the influence, 1974)

John Cassavetes, Μια γυναίκα εξομολογείται (A woman under the influence, 1974)

 

  Από την Πέμπτη που μας πέρασε στους κινηματογράφους, σε επανέκδοση.

  Την ταινία ήταν να τη δω πέρυσι το Μάρτη, μάλιστα είχα κάνει και το αρχείο στις 7-3-2020, όμως για κάποιον λόγο δεν την είδα. Είπα να τη δω οπωσδήποτε πριν φύγω για την Αθήνα, μια και παίζεται αυτή τη βδομάδα στους κινηματογράφους σε επανέκδοση. Την είδα χθες. Σήμερα επιστρέφω στην Αθήνα και είμαι στο φουλ της προετοιμασίας, όμως θα γράψω δυο γραμμές.

  Η ταινία είναι το πορτραίτο μιας διαταραγμένης γυναίκας με δεικτικά επεισόδια. Το μαθαίνουμε από την αρχή, πριν κάνει την εμφάνισή της, από τη συζήτηση του συζύγου της της με κάποιον συνάδελφό του. Μεθυσμένη θα καταλήξει στο κρεββάτι με έναν άνδρα που θα τον διώξει μετά. Την περίεργη συμπεριφορά της θα τη δούμε σε μια μάζωξη των συναδέλφων του άντρα της, όλοι χειρώνακτες εργάτες, στη σχέση της με τα παιδιά της, κ.ά. Είναι ψυχικά άρρωστη, πρέπει να νοσηλευθεί.

  Θα μείνει έξι μήνες σε ψυχιατρική κλινική αλλά θα επιστρέψει. Έρχονται φίλοι για να την υποδεχθούν, αλλά επειδή θα είναι μεγάλη η ψυχολογική πίεση, μένουν μόνο οι συγγενείς.

  Αλλά και πάλι.

  Μήπως έκαναν λάθος στην κλινική που την έδιωξαν χωρίς να έχει αποθεραπευθεί;

  Όχι, ήταν η συγκίνηση και το στρες από την επιστροφή και τη συνάντηση με τους αγαπημένους της. Ευτυχώς δηλαδή, γιατί δεν μου αρέσουν τα έργα με unhappy end.

  Δεν μπορώ να πω ότι μου άρεσε ιδιαίτερα η ταινία. Στις περισσότερες σκηνές βλέπαμε μια διαταραγμένη γυναίκα, ενώ σε πολύ λίγες βλέπαμε μια δυστυχισμένη γυναίκα που προκαλούσε τη συμπόνια μας.

  Πάντως η ερμηνεία της γυναίκας του Κασσαβέτη, της Gena Rowlands, ήταν καταπληκτική.

  Να το σημειώσουμε κι αυτό, όλοι της παρέας ήταν μουσικόφιλοι. Ακούμε άριες από όπερες, φυσικό θα έλεγε κανείς μια και πρόκειται για ιταλούς, όμως στην παρέα ήταν και ένας μαύρος που τραγούδησε περίφημα μια άρια.