Ryusuke Hamaguchi, Ιστορίες της τύχης και της φαντασίας (Wheel of fortune and fantasy, 2021)
Από σήμερα στους κινηματογράφους.
Αποφάσισα να δω πακέτο τον Ριουσουκέ Χαμάγκουτσι και δεν το μετάνιωσα. Η προηγούμενη ταινία του που είδαμε ήταν η διπλωματική του, το «Πάθος» (2008).
Η ταινία απαρτίζεται από τρεις ιστορίες. Στην πρώτη βλέπουμε ένα ερωτικό τρίγωνο (γιατί αλήθεια σταματήσανε να το λένε ιψενικό; Ξεχάστηκε ο Ίψεν;). Ένας άντρας, δυο γυναίκες. Ποια θα τον κερδίσει, η πρώην ή η νυν;
Δεν θα κάνω σπόιλερ. Το μόνο που μπορώ να σας πω είναι ότι κατέληξε όπως και μια παρόμοια προσωπική μου ιστορία.
Στη δεύτερη ταινία βλέπουμε μια γυναίκα γεμάτη ερωτισμό, που έχει στήσει μια παγίδα στον καθηγητή για χάρη του φίλου της. Είναι παντρεμένη. Όμως τα πράγματα θα εξελιχθούν διαφορετικά από ό,τι υπολόγιζε.
Στην τρίτη ιστορία βλέπουμε δυο γυναίκες να συναντιούνται τυχαία. Μα είμαστε συμμαθήτριες, πώς δεν με θυμάσαι;
Τελικά δεν ήταν.
Η μια από τις δυο είναι λεσβία. Η άλλη προθυμοποιείται να τη βοηθήσει να εκδραματίσει την ερωτική της απογοήτευση. Η κοπέλα με την οποία τα είχε παντρεύτηκε.
Τελικά δεν ήταν άγνωστες, αλλά όχι αυτές που νόμιζαν η μια για την άλλη.
Ο Χαμάγκουτσι μου θύμισε Μπέργκμαν. Θεατρικό στήσιμο με την κάμερα να κοιτάζει τους ηθοποιούς όπως ο θεατής κοιτάζει τη σκηνή από την πλατεία και ατέλειωτοι διάλογοι. Λείπει όμως το μπεργκμανικό γκρο πλαν. Ο Χαμάγκουτσι προτιμάει τα μεσαία πλάνα.
Του αρέσουν επίσης τα μεγάλα σε διάρκεια πλάνα (long shots). Η πρώτη σκηνή με τις δυο γυναίκες που μιλάνε μέσα στο αυτοκίνητο θα μπορούσε να είναι ένα μεγάλο μονόπλανο, όμως το σπάζει, ίσως γιατί θα ήταν κουραστικό για τις δυο ηθοποιούς. Διάσπαρτα θα δούμε και άλλα μεγάλα μονόπλανα.
Σε θεατρικότητα παραπέμπει και το ολιγοπρόσωπο των ιστοριών. Τρία, δύο, δύο, είναι τα κεντρικά πρόσωπα, ενώ τα υπόλοιπα εμφανίζονται ελάχιστα.
Πολύ καλή ταινία, έκανα πολύ καλά που είχα ήδη αποφασίσει να δω πακέτο τον Χαμάγκουτσι.
Posts
No comments:
Post a Comment