Radu Jude, Κεφαλαία (Uppercase print, 2020)

Radu Jude, Κεφαλαία (Uppercase print, 2020)

 

  Με κεφαλαία γράμματα έγραφε ο Mugur Kalinescu συνθήματα κατά του καθεστώτος Τσαουσέσκου πάνω στους τοίχους κυβερνητικών κτηρίων. Οι εργάτες στην επίσης κομμουνιστική Πολωνία οργανώθηκαν σε συνδικάτο, την Αλληλεγγύη, γιατί όχι κι εδώ; Vrem, Θέλουμε ελευθερία της έκφρασης, θέλουμε… Αυτά το 1981.

  Κεφαλαία γράμματα χάραξα κι εγώ με μια πέτρα στο σοβά στον τοίχο της προκυμαίας στην Παχιά Άμμο (Ιεράπετρα) γράφοντας «Κάτω η Χούντα». Εκεί βρεθήκαμε με την παρέα μου μετά την ταβέρνα. Οι υποψίες έπεσαν σε κάποιους αριστερούς. Μόλις μετά από μια βδομάδα τα σκέπασαν με ασβέστη. Οι άνθρωποι της χούντας δεν ήταν και τόσο ενθουσιώδεις. Περισσότερα εδώ.

  Εγώ τη γλίτωσα γιατί αυτό έγινε άπαξ, όμως τον Mugur κάποια στιγμή τον έπιασαν. Τον καλούσαν συχνά για ανάκριση και τον υποχρέωναν να πίνει μια κούπα καφέ. Γυρνώντας σπίτι παραπονιόταν στη μητέρα του για πονοκεφάλους. Το 1983 διαγνώστηκε με λευχαιμία και το 1985 πέθανε. Προφανώς του έβαζαν ραδιενεργό υλικό στον καφέ που του προκάλεσε την λευχαιμία.

  Η ιστορία του έγινε θεατρικό έργο με βάση τα αρχεία της μυστικής αστυνομίας από την Gianina Cărbunariu, και πάνω στο θεατρικό αυτό έργο βασίζεται η ταινία. Το στυλιζάρισμά της παραπέμπει σε θεατρικότητα. Βλέπουμε σαν σε θεατρικό αναλόγιο να μιλάνε ο Mugur, η μητέρα του, ο πατέρας του (ήταν χωρισμένοι οι γονείς του), άνθρωποι της Σεκουριτάτε, συμμαθητές του. Οι ομιλίες και οι συζητήσεις τους εναλλάσσονται με ντοκιμαντερίστικες εικόνες από τη ζωή στη Ρουμανία την εποχή εκείνη. Φυσικά θα δούμε και τον Τσαουσέσκου, που είχε την ίδια τύχη με τον Αντωνέσκου, τον κυβερνήτη της Ρουμανίας κατά τα χρόνια του πολέμου που εξαπέλυσε το μεγαλύτερο πογκρόμ κατά των εβραίων μετά τους γερμανούς, με 380.000 νεκρούς (Στις τρεις προηγούμενες αναρτήσεις μας μιλάμε σχετικά). Θα δούμε λαϊκούς χορούς, θα δούμε επίκαιρα, θα δούμε παρελάσεις, θα δούμε ακόμη και απόσπασμα από κάποια όπερα. Χωρίς την εναλλαγή αυτή σίγουρα θα κούραζε η ταινία.

  Υπάρχει και ένα κομμάτι της που τιτλοφορείται «Στο παρόν». Εκεί ακούμε τις απολογίες των ανδρών της Σεκουριτάτε, ή μάλλον τις δικαιολογίες τους, και μαθαίνουμε με ποιο τρόπο στρατολογούσαν μαθητές για καταδότες.

  Θυμίζουμε ότι βλέπουμε πακέτο τον Ράντου, επειδή μας άρεσε πάρα πολύ η ταινία του «Ατυχές πήδημα ή παλαβό πορνό;» που εξακολουθεί να παίζεται για τέταρτη βδομάδα.