Radu Jude, Plastic semiotic (2021)

Radu Jude, Plastic semiotic (2021)

 

  Με αφορμή το «Ατυχές πήδημα ή παλαβό πορνό» που μας άρεσε πάρα πολύ και που παίζεται για τέταρτη εβδομάδα στους κινηματογράφους αποφασίσαμε να δούμε πακέτο τον Ράντου Γιούντε.

  Πολύ πρωτότυπο το 22λεπτο αυτό φιλμ, το τελευταίο του Ράντου Γιούντε. Μέσα από πλάνα που τη θέση των ανθρώπων καταλαμβάνουν παιδικά παιχνίδια, ανθρωπάκια, μπάρμπες κ.λπ., ο Γιούντε μας δείχνει την παιδική ηλικία, την ωριμότητα και τα γηρατειά των ανθρώπων.

  Έχει αυτό κανένα ενδιαφέρον;

  Ίσως όχι, όμως ο Γιούντε χρησιμοποιεί αυτό το σενάριο σαν πρόφαση για να παρωδήσει, να σατιρίσει, να περιγράψει, όχι μόνο καταστάσεις που περνάει ο άνθρωπος στη ζωή του αλλά και κοινωνικοπολιτικά προβλήματα και ιστορικά γεγονότα, όπως ο πόλεμος του κόλπου. Και, καθώς αρχίζει να γίνεται τολμηρός, θα δούμε κάποια πορνοπλάνα· ατυχή, γιατί σ’ αυτά υπάρχουν κούκλες και όχι πραγματικοί άνθρωποι.

  Τέλος διαλέγεται με ταινίες. Είμαι σίγουρος ότι το πλάνο από το οποίο βάζω το frame το εμπνέεται από το «Θωρηκτό Ποτέμκιν». Είδαμε και τους δεινόσαυρους του «Jurassic Park». Τα καουμπόικα δεν ήταν δυνατόν να λείπουν.

  Η ταινία υπάρχει στο youtube, σας συνιστώ να τη δείτε. Είναι χωρίς λόγια, δεν χρειάζονται υπότιτλοι, οι εικόνες μιλάνε από μόνες τους.

  Η προηγούμενη ανάρτησή μας ήταν για την ταινία «Uppercase print».