Vittorio de Sicca, Θαύμα στο Μιλάνο (Miracolo a milano, 1951)

 

Vittorio de Sicca, Θαύμα στο Μιλάνο (Miracolo a milano, 1951)

 

  Τι να κάνουμε, μου αρέσουν οι κωμωδίες, είναι στην κορυφή της λίστας των προτιμήσεών μου, και γι’ αυτό θα πω ότι το «Θαύμα στο Μιλάνο» είναι η καλύτερη από τις ταινίες του ντε Σίκα που έχω δει μέχρι τώρα, και που θα δω ακόμη, φαντάζομαι.

  Η ταινία χωρίζεται σε δύο μέρη, όχι μόνο νοηματικά αλλά και εσωτερικά. Το πρώτο μισό είναι τα πενήντα πρώτα λεπτά.

  Αυτό το μισό είναι ένας ιταλικός νεορεαλισμός.

  Η γειτονιά των καταφρονημένων, ένα «Dodesukaden» μεταφερμένο στην Ιταλία.

  Σε έναν εκτεταμένο ακάλυπτο χώρο έχουν στήσει τις παράγκες τους άστεγοι. Ο νεαρός Τοτό, που έκθετος, όταν πέθανε η καλή γυναικούλα που τον βρήκε μέσα στα λάχανα βρέθηκε σε ορφανοτροφείο και μετά στο δρόμο, είναι ο άτυπος ηγέτης όλων αυτών. Είναι ένας εξαιρετικά καλοκάγαθος νεαρός, όλοι τον εμπιστεύονται.

  Με δική του πρωτοβουλία φτιάχνουν κι άλλες παράγκες για καινούριους άστεγους που θα έλθουν.

  Αλλά ο χώρος αυτός είναι ιδιοκτησία. Ο επίδοξος αγοραστής δεν θα τον αγοράσει όταν βλέπει τη μάζωξη αυτών των φουκαράδων. Θα σπεύσει όμως να τον αγοράσει όταν ένα καρφί από τους άστεγους θα του αποκαλύψει ότι βρέθηκε πετρέλαιο.

  Και θα επιχειρήσει να τους διώξει.

  Και περνάμε στο δεύτερο μέρος της ταινίας, που γίνεται ένας μαγικός νεορεαλισμός, που προσφέρει ακατάσχετο γέλιο.

  Η μητέρα του νεαρού έρχεται από τον άλλο κόσμο, του δίνει ένα περιστέρι (η τρίτη ταινία που βλέπω με περιστέρια, μέσα σε μια βδομάδα), με το οποίο κάνει θαύματα.

 Τι να πρωτοθυμηθώ από τα πάμπολλα χιουμοριστικά επεισόδια; Τον άστεγο που ζητάει να ψηλώσει, τον άλλο που ζητάει κάμποσα εκατομμύρια;

  Τα πιο σπαρταριστά είναι αυτά με τους αστυνομικούς, που προσπαθούν να τους διώξουν.

  Και βέβαια υπάρχει και το ειδύλλιο, ανάμεσα στην κοπέλα και το νεαρό.

  Σας συνιστώ ολόθερμα να δείτε την ταινία (ιαμβικός δεκαπεντασύλλαβος).

  Η βαθμολογία της στο IMDb είναι 7,6.

  Εγώ έβαλα 9.

  Είπαμε, οι ειδολογικές μου προτιμήσεις.

  Προγραμματίσθηκε από το Στούντιο να προβληθεί στις 15 Αυγούστου, της Παναγίας.