Milos Forman, Man on the moon (1999)

 

Milos Forman, Man on the moon (1999)

 

  Με υποψία την είδα την ταινία, και η υποψία μου επιβεβαιώθηκε.

  Ελάχιστα γέλασα, σε αντίθεση με τις άλλες κωμωδίες του Φόρμαν.

  Από την αρχή δεν μου άρεσε. Πιστεύω ότι όταν σκορπάς γέλιο με τις γκριμάτσες απευθύνεσαι στα πιο χαμηλά γούστα. Ο Μπάστερ Κήτον σκορπούσε άφθονο γέλιο με το αγέλαστο πρόσωπό του.

  Και τον Μίστερ Μπιν, και που τον έβλεπα μου προκαλούσε αηδία.

  Πάντως πρέπει να το αναγνωρίσουμε στον Άντι Κάουφμαν (η ταινία είναι βιογραφία του), κατάφερε και ξεγελούσε τον κόσμο με στημένα επεισόδια τα οποία παρουσίαζε σαν αληθινά.

  Μπορείς να πιστέψεις έναν τέτοιον άνθρωπο;

  Όταν είπε στους συνεργάτες του ότι έχει καρκίνο, αρχικά νόμισαν ότι ήταν ψέματα.

  Τελικά όμως ήταν αλήθεια.

  Μπορεί να έχει 7,4 βαθμολογία η ταινία, όμως εμένα δεν μου άρεσε.

  Την υψηλή αυτή βαθμολογία πιστεύω τον πέτυχε η ταινία για δυο λόγους. Ο πρώτος, ψήφισα αμερικάνοι που ήξεραν τον Άντι Κάουφμαν, ενώ εγώ πρώτη φορά τον άκουγα.

  Και ο δεύτερος;

  Μια ατάκα από την ταινία:

  «Κάνω τον αστείο αλλά το βρίσω τόσο ανιαρό, τόσο αμερικάνικο».

  Ναι, η ταινία ήταν τελικά μια αμερικανιά.

  Να μην το λέω κάθε φορά, κατά το γούστο μου πάντα.