Christy Hall, Μόνοι στη Νέα Υόρκη (Daddio, 2023)

 

Christy Hall, Μόνοι στη Νέα Υόρκη (Daddio, 2023)

 

  Από την Πέμπτη που μας πέρασε στους κινηματογράφους

  Ας ξεκινήσουμε από αυτό.

  Δεν πρωτοτυπεί η Χολ με το να τοποθετεί την πλοκή μέσα σε ένα ταξί. Προηγήθηκαν ο Αμπάς Κιαροσταμί με το «Ten» (2002) και η Mania Akbari που πρωταγωνιστούσε στο «Ten» με το «20 fingers» και το «10+4», αν και πολλές σκηνές σ’ αυτές δεν διαδραματίζονται σε αυτοκίνητο.

  Την Ντακότα Τζόνσον τη μεταφέρει στο ταξί του ο Σον Πεν. Και πιάνουν κουβέντα. Καθώς αναπτύσσεται μια σχέση συμπάθειας και εμπιστοσύνης βγάζουν τα εσώψυχά του. Αφηγούνται επεισόδια από τη ζωή τους, αλλά και την τωρινή τους κατάσταση.

  Όμως δεν είναι μόνο αυτοί στην πλοκή. Μπαίνει και ένας τρίτος, αλλά σε τσατ. Είναι ο φίλος της.

  Καλά, είναι τόσο βλάκας (για να μην πω μια πιο βαριά λέξη και με λογοκρίνει το facebook) και της ζητάει να… για να χύσει, ενώ ξέρει ότι είναι σε ταξί;

  Ο Σον Πεν, σαν αληθινός ψυχαναλυτής, αναλύει τη σχέση της με αυτόν τον μεγαλύτερό της, παντρεμένο άντρα. Στην ανάλυσή του μπαίνει και ένα επεισόδιο από την παιδική της ηλικία που του είχε αφηγηθεί.

  Οι σχέσεις με το άλλο φύλο είναι το κεντρικό θέμα της συζήτησης, αλλά να μην πούμε περισσότερα, δεν έχει άλλωστε νόημα.

  Θα ήθελα να τελειώσω με αυτό.

  Συχνά γράφω ότι το σενάριο υποτιμάται σε σχέση με τη σκηνοθεσία.

  Επίσης ότι το σασπένς είναι μια αρετή εκ των ων ουκ άνευ σε μια ταινία.

  Αυτή εδώ είναι μια από τις εξαιρέσεις.

  Επίσης δεν παίζει μόνο το σενάριο, το οποίο το εννοούσα κυρίως με τη συναρπαστικότητα της πλοκής, αλλά και τα θέματα που πραγματεύεται ο σεναριογράφος καθώς και ο λόγος των προσώπων. Αυτό φαίνεται πολύ χαρακτηριστικά στα έργα του Μπέργκμαν, όπου η πλοκή δεν είναι το πιο σημαντικό, αλλά τα θέματα και ο λόγος των προσώπων.

  Όπως δεν θα ξαναγραφεί άλλος «Οδυσσέας», έτσι δεν νομίζω ότι θα ξαναγυριστεί άλλο «Daddio». Θα σας συμβούλευα να μην τη χάσετε αυτή την ταινία.

  6,7 είναι η βαθμολογία της στο IMDb, εγώ έβαλα 8. Όχι μόνο για τα παραπάνω που έγραψα, αλλά και για τις εξαιρετικές ερμηνείες της Ντακότα Τζόνσον, που μπορεί να τη θυμάστε από τις τρεις «50 αποχρώσεις του γκρι», και του Σον Πεν.