Albert Serra, Πασιφίξιον (Pacifiction, 2022)

 

Albert Serra, Πασιφίξιον (Pacifiction, 2022)

 

  Από σήμερα στους κινηματογράφους

  Παρότι κινηματογραφικός κριτικός, έχω δηλώσει επανειλημμένα ότι είμαι «Από τη μεριά του κοινού», για να παραφράσω τον Προυστ μια και μου αρέσουν οι παραφράσεις. Όμως όχι πάντα. 6,4 είναι η βαθμολογία της ταινίας στο IMDb, εγώ έβαλα 8.

  Έξυπνα δεν μεταφράστηκε ο γαλλικός τίτλος, που σημαίνει περίπου «μια μυθοπλασία (fiction) η πλοκή της οποίας διαδραματίζεται στον Ειρηνικό (Pacific).

  Την ταινία την αντιμετώπισα με επιφύλαξη όταν διάβασα ότι πρόκειται για «ένα υπνωτιστικό θρίλερ μινιμαλιστικής πλοκής και νωχελικών, υποβλητικών ρυθμών με πολιτικές προεκτάσεις». Και δεν είχα δει καν την βαθμολογία της στο IMDb, τώρα την είδα. Όμως η ταινία με ενθουσίασε όταν την είδα.

  Τα θρίλερ δεν είναι της αρεσκείας μου, όμως οι «νωχελικοί ρυθμοί», που σημαίνει μεγάλης διάρκειας πλάνα, μου αρέσουν γιατί δεν με κουράζουν. Τα συναντάμε συνήθως στους μεγάλους σκηνοθέτες και όχι στις αμερικανιές.

  Η πλοκή διαδραματίζεται στην Γαλλική Πολυνησία.

  Ευκαιρία να μάθουμε και λίγη γεωγραφία.

  Πρόκειται για ένα σύμπλεγμα 118 νησιών που βρίσκεται στο νότιο Ειρηνικό, μεταξύ Αυστραλίας και Λατινικής Αμερικής. Γαλλική κτήση παλιά, έχει από το 2004 περιορισμένη διοικητική αυτονομία. Οι κάτοικοί της είναι λιγότεροι από 300.000.

  Πού βρίσκεται το θρίλερ;

  Εμφανίζεται ένα υποβρύχιο. Υπάρχουν φήμες ότι πρόκειται να ξαναρχίσουν πυρηνικές δοκιμές. Οι κάτοικοι ετοιμάζονται να κάνουν διαδηλώσεις. Ο ύπατος αρμοστής δεν τις πιστεύει, όμως αργότερα τις επιβεβαιώνει.

  Ποια είναι η αντίδρασή του;

  Ένας μονόλογος για το συναίσθημα και τη λογική. Είναι ολοφάνερο ότι μέσα του παλεύει η λογική του ως αρμοστή και το συναίσθημά του ως άνθρωπος. Θα κερδίσει το συναίσθημα.

  Αργότερα θα ακούσουμε έναν άλλο μονόλογο, «θάψιμο» των πολιτικών.

  Εξωτική χώρα η Πολυνησία, οι εικόνες της φύσης είναι πανέμορφες, και θα μας δείξει αρκετές ο Σέρα.

  Η ποιητικότητα μιας ταινίας την κάνει συχνά να ξεφεύγει από τα πλαίσια της πλοκής. Εντυπωσιακό το επεισόδιο με πλοία που βρίσκονται σε μια θάλασσα με τεράστια κύματα, μεγάλης διάρκειας, όπως μεγάλης διάρκειας είναι και ο χορός-μίμηση μιας κοκορομαχίας.

  Σε όποιο φεστιβάλ και αν προβλήθηκε η ταινία, το σενάριο μόνο σε ένα προκρίθηκε, χωρίς να βραβευτεί βέβαια.

  Το θεωρώ εξαιρετικό για το εντυπωσιακό του τέλος.

  Το οποίο βέβαια δεν θα αποκαλύψω.