Masud Kimiai, Dash Akol (1971)

Masud Kimiai, Dash Akol (1971)

  Έχουμε δει άλλες τέσσερις ταινίες του ιρανού Masud Kimiai.

  Ο Dash Akol είναι ένας δυνατός, γενναίος και μεγαλόψυχος άνδρας. Έχει όμως ένα εχθρό, τον Kaka Rostam, ένα κακόψυχο και τιποτένιο τύπο. Ο Haji Samad, ετοιμοθάνατος, τον αφήνει εκτελεστή της διαθήκης του καθώς του έχει μεγάλη εκτίμηση. Ο Dash Akol ερωτεύεται την δεκατετράχρονη κόρη του Marjan. Και αυτή φαίνεται να τρέφει αισθήματα γι’ αυτόν. Όμως ο Dash Akol, σαραντάρης πια, κρατάει μυστικό το αίσθημά του, πράγμα που τον κάνει πολύ δυστυχισμένο. Έτσι όταν έρχεται το προξενιό, θα δώσει την έγκρισή του. Το βράδυ του γάμου της θα μεθύσει σε ένα καπηλειό, και θα υποκύψει επιτέλους στο ερωτικό κάλεσμα της χορεύτριας που είναι ερωτευμένη μαζί του. Εναλλάσσονται οι ερωτικές σκηνές των δυο ζευγαριών, με τη σεμνότητα των ταινιών της εποχής, λίγο πιο τολμηρές αυτές με τον Dash Akol. Επιστρέφοντας σπίτι του θα μονολογήσει (σε επανάληψη) μπροστά στο κλουβί με τον παπαγάλο του: «Όταν κάποιος είναι δυστυχισμένος, είναι ένας ωκεανός θλίψης. Marjan, η αγάπη σου με σκοτώνει.

  Αυτό μεταφορικά. Γιατί αυτός που θα τον σκοτώσει είναι ο κακός Kaka Rostam, με τον οποίο θα μονομαχήσει. Για δεύτερη φορά θα του χαρίσει η ζωή. Όμως γυρνώντας του την πλάτη, αυτός σηκώνεται και τον μαχαιρώνει. Στρέφεται πίσω, τον αρπάζει από το λαιμό και τον πνίγει.

  Η ταινία μου θύμισε τον «Τελευταίο ronin» (2012) του γιαπωνέζου Shigemichi Sugita. Ο Seno Magonzaemon είναι ο 48^ος σαμουράι που δεν πήρε μέρος στην εκδίκηση για το θάνατό του κυρίου του για να προφυλάξει την κόρη του που είναι ακόμη νήπιο. Την παίρνει και καταφεύγει στο σπίτι μιας εταίρας, αλλάζοντας το όνομά του. Το κορίτσι μεγαλώνει και τρέφει αισθήματα για τον προστάτη της. Και αυτός την ερωτεύεται, αλλά, όπως ο Dash Akol, όταν έρχεται το προξενιό από την οικογένεια ενός πλούσιου έμπορα που ο γιος του την έχει ερωτευθεί, θα το δεχθεί, παρά της δικές της αντιρρήσεις. Και αφού έχει πια εκπληρώσει το καθήκον του αυτοκτονεί.

  Ο γιαπωνέζος αυτοκτονεί. Ερχόμενοι πιο κοντά στην Δύση, στο Ιράν, ο Dash Akol, παρά την απελπισία του για το χαμένο έρωτά του, θα βρει ικανοποίηση στην αγκαλιά μιας χορεύτριας που μέχρι τότε είχε αρνηθεί τον έρωτά της. Ο θάνατός του προήλθε από την αφελή γενναιοφροσύνη του. Ο Humbert όμως, αμερικανός αυτός, θα κάνει τα αδύνατα δυνατά να κατακτήσει την δωδεκάχρονη κόρη της σπιτονοικοκυράς του, την Λολίτα. Τελικά θα του την πέσει πρώτη αυτή. Θα απολαύσει τον έρωτά της, αλλά οι τέτοιοι έρωτες έχουν τις περισσότερες φορές ημερομηνία λήξης.

  Και οι τρεις ταινίες καλύπτουν το φαντασιακό των σαραντάρηδων, τον έρωτα μιας πιτσιρίκας. Υπάρχουν τέτοιοι έρωτες και στην πραγματικότητα. Ο Γκαίτε ατύχησε γιατί ήταν ήδη 74 χρόνων. Κάποιος γνωστός μου όμως, πενηντάρης, όχι.

  Ο Kimiai είναι ίσως ο πιο πιστός οπαδός του Μανιχαίου ο οποίος ίδρυσε στην Περσία τον «Μανιχαϊσμό», που κεντρικό του δόγμα είναι η διαρκής πάλι του καλού με το κακό. Το δίπολο καλού-κακού βρίσκεται σε όλα τα έργα του Kimiai που έχω δει. Ο καλός υπερνικά, συχνά σκοτώνοντας τον κακό σε μια πράξη εκδίκησης, αλλά συνήθως πεθαίνει και αυτός.