Cédric Klapisch, Μόνοι στο Παρίσι (Deux moi, 2019)

Cédric Klapisch, Μόνοι στο Παρίσι (Deux moi, 2019)

  Από σήμερα στους κινηματογράφους.

  Εκείνος και εκείνη είναι τα πρόσωπα του έργου, μόνο που δεν είναι duo, ζουν παράλληλες, ταλαιπωρημένες ζωές. Χωρίς σχέση και οι δυο, κουβαλάνε τραυματικές εμπειρίες από την παιδική τους ηλικία και προβλήματα από το χώρο της δουλειάς και από το περιβάλλον τους. Ζουν σε διπλανές λαϊκές πολυκατοικίες αλλά δεν γνωρίζονται. Ταξιδεύουν μαζί στο λεωφορείο, συναντώνται στο δρόμο, αλλά είναι άγνωστοι. Άγνωστοι, όπως είναι και σε μένα κάποιοι γείτονες που διασταυρωνόμαστε συχνά στο δρόμο αλλά δεν γνωρίζει ο ένας τον άλλο.

  Αυτός υποφέρει από αϋπνίες, αυτή από υπερβολική υπνηλία. Μπορεί να κοιμηθεί μέχρι και δεκατέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο. Και η αϋπνία και η υπνηλία είναι συμπτώματα κατάθλιψης. Μετά τα χάπια θα καταφύγουν σε ψυχιάτρους. Πολλές από τις σκηνές της ταινίας είναι οι συνεδρίες που έχουν μαζί τους.

  Είναι και οι δυο χωρίς σχέση. Ψάχνουν μέσω διαδικτύου. Αυτός αποφασίζει επί τέλους να κάνει λογαριασμό στο facebook.

  Το διαδίκτυο δεν είναι ο ασφαλέστερος τρόπος για να κάνεις σχέση, και μάλιστα καμιά φορά μπορεί να αποδειχθεί επικίνδυνος, όπως μαθαίνουμε κατά καιρούς από αστυνομικά ρεπορτάζ, όμως με την αποξένωση της σημερινής ζωής είναι μια λύση. Η live επαφή είναι ο καλύτερος και ο ασφαλέστερο τρόπος. Ο ωραίος που βλέπει στη φωτογραφία την απογοητεύει όταν βρίσκονται στο ραντεβού που κλείνουν τελικά. Είναι σαν τη σφίγγα, δεν του βγάζει λέξη από το στόμα του.

  Συνήθως μιλάω για ειδολογικές αναμονές, πρώτη φορά όμως μου ήλθε στο μυαλό μια αναμονή όχι στη βάση του είδους αλλά στη βάση της τέχνης, της 7^ης τέχνης. Λαϊκή τέχνη ο κινηματογράφος δεν ανέχεται τα unhappy end. Δεν είναι τυχαίο που ο Αλμπέρτο Μοράβια απορρίπτει τον ιταλικό νεορεαλισμό γι’ αυτό το λόγο, όπως διαβάζω στο βιβλίο του «Η περιφρόνηση», που η κινηματογραφική του μεταφορά παίζεται κι αυτή από σήμερα στους κινηματογράφους.

  Οι δυο άγνωστοι θα γνωριστούν τελικά σε μια αίθουσα χορού, όπου τους έχει στείλει ο μπακάλης της γειτονιάς. Δεν θα δούμε το ειδύλλιο, απλά υποθέτουμε ότι θα συμβεί στον εξωφιλμικό χρόνο.

  Μου άρεσε πολύ η ταινία, ελπίζω να αρέσει και σε σας, αν αποφασίσετε να πάτε να τη δείτε.