Pierre Granier-Deferre, Η επιστροφή του βετεράνου (La veuve Couderc, 1971)

Pierre Granier-Deferre, Η επιστροφή του βετεράνου (La veuve Couderc, 1971)

 

  Άσχετος ο ελληνικός τίτλος. Ο Αλέν Ντελόν δεν ήταν κανένας βετεράνος. Γιος φαρμακοποιού, ήθελε να σπουδάσει ιατρική. Γιατί δεν σπούδασε; Γιατί φυλακίσθηκε.

  Όλα αυτά τα μαθαίνουμε σιγά σιγά, όπως και το ότι δεν αποφυλακίσθηκε αλλά δραπέτευσε.

  Θα πέσει πάνω στην Σιμόν Σινιορέ. Χήρα, ζει με τον πεθερό της. Η κουνιάδα της με τον άντρα της και την κόρη τους ζουν παραδίπλα.

  Δεν έχουν καθόλου καλές σχέσεις. Προσπαθούν να πάρουν τον πεθερό της μαζί τους και να τον βάλουν να υπογράψει για να πουληθεί το σπίτι. Θέλουν να την πετάξουν έξω.

  Ο Αλέν Ντελόν θα γίνει εραστής της Σιμόν Σινιορέ, αλλά θα κάνει έρωτα και με την Ottavia Piccolo, που έχει ένα μωρό αγνώστου πατρός.

  Η κουνιάδα της με την άντρα της θα τον καρφώσουν στην αστυνομία. Θα ψάξουν και θα βρουν ότι τα χαρτιά του είναι πλαστά.

  Καταφτάνουν στην περιοχή. Τους βλέπει η Ottavia, καταλαβαίνει, τρέχει και τον ειδοποιεί. Η Σινιορέ του δείχνει από πού να φύγει. Όμως κάποια στιγμή, καθώς παγιδεύεται και αναγκάζεται να σκοτώσει έναν καραμπινιέρο, γυρνάει πίσω.  Ανταλλάσσονται πυροβολισμοί. Αν δεν βγει να παραδοθεί θα βάλουν φωτιά στο σπίτι. Βγαίνει έξω πυροβολώντας.

  Μάταια.

  Μια σφαίρα θα βρει την Σινιορέ στο στήθος.

  Ο δραπέτης, εξαιρετικός στη συμπεριφορά του, κερδίζει αμέσως τη συμπάθειά μας. Γιατί να έχει αυτό το άδοξο τέλος;

  Το κατάλαβε ο σκηνοθέτης, και γι’ αυτό στα γράμματα τέλους μας λέει επί τέλους γιατί καταδικάστηκε, για να χωνέψουμε κάπως το unhappy end. Δεν μας το είπε πιο πρώτα, για να μην διαλυθεί η συμπάθειά μας γι’ αυτόν, για να μας κάνει να υποθέσουμε ότι καταδικάστηκε άδικα, και γι’ αυτό το έσκασε.  

  «Το 1922 ο Ζαν Λαβίν, γιος του φαρμακοποιού Ετιέν Λαβίν πυροβόλησε, στη διάρκεια επίσημης υποδοχής δύο ανώτατους αξιωματούχους. Στον πρόεδρο του δικαστηρίου, που τον ρώτησε για τα κίνητρα της πράξης του, εκείνος απάντησε, "Είχα βαρεθεί"».

  Εκτός από το όνομα, τι άλλο είναι πραγματικό σ’ αυτή την ιστορία;

  Ίσως τίποτε άλλο.

  Πρώτη φορά βλέπω το στόρι να υποχωρεί μπροστά στο cast. Εξαιρετικοί στην ερμηνεία τους ο Ντελόν και η Σινιορέ, πολύ όμορφη η Piccolo.