George Lautner, Καλό Πάσχα (Joyeuses Pâques, 1984) Εύχομαι σε όλες και όλους σας

George Lautner, Καλό Πάσχα (Joyeuses Pâques, 1984)

 

  Από τις πιο απολαυστικές κωμωδίες που έχω δει ποτέ, γέλασα πάρα πολύ.  Υποψιάστηκα το λόγο, και μάλλον επιβεβαιώθηκε η υποψία μου.

  Στο IMDb (περιέργως παρέχει περισσότερα στοιχεία για την ταινία από ό,τι η βικιπαίδεια) διαβάζω ότι πρόκειται για adaptation, προσαρμογή. Δεν μας λέγεται όμως τίνος προσαρμογή.

  Καθώς ένα μεγάλο μέρος της πλοκής τοποθετείται μέσα στο ίδιο σπίτι, υποθέτω ότι πρόκειται για θεατρικό έργο. Μα δεν ψάχνω το γαλλικό λήμμα, τώρα που το σκέφτομαι; Μου έχει τύχει και άλλες φορές, στα μη αγγλικά λήμματα να βρίσκω περισσότερες πληροφορίες.

  Μπα, δυο κουβέντες μόνο για την ταινία τις οποίες έχει αντιγράψει το αγγλικό λήμμα, δίνει όμως μια σύνοψη της πλοκής.  

  Ίσως και να κάνω λάθος, έψαξα τα βιογραφικά των δύο σεναριογράφων, δεν βρήκα τίποτα. Ίσως τελικά να μην έχει σημασία, όμως τέτοια απολαυστικά επεισόδια τα βρίσκω συνήθως σε μεταφορές θεατρικών έργων.

  Ο Ζαν Πωλ Μπελμοντό είναι γυναικάς. Την πέφτει στην Σοφί Μαρσώ που μόλις έχει χωρίσει με το φίλο της. Θα ενδώσει, και ένας λόγος είναι ότι δεν έχει πού να κοιμηθεί.

  Όλα τα ξενοδοχεία είναι κλεισμένα. Μα γιατί να μην έλθει σπίτι του; Η γυναίκα του λείπει, ταξιδεύει αεροπορικώς. Φυσικά δεν της το λέει.

  Έλα όμως που μια απεργία ματαιώνει την πτήση, με αποτέλεσμα να γυρίσει η γυναίκα του; (Στη «Γυναικάρα με τα κόκκινα» είχε γυρίσει ο άντρας).

  Και τώρα τι γίνεται;

  -Δεν είναι αυτό που φαντάζεσαι, είναι η κόρη μου. Δεν σου είχα πει γι’ αυτή διότι θα αρνιόσουν να με παντρευτείς.

  Και ξετυλίγονται ένα σωρό απολαυστικά επεισόδια που το ένα πυροδοτεί το άλλο. Για παράδειγμα η Σοφί Μαρσώ αιτιολογεί την παρουσία της με το ότι ήθελε να ενημερώσει τον πατέρα της για την εγκυμοσύνη. Όταν καταφτάνει η μητέρα της ξετυλίγονται και άλλα επεισόδια.

  Πληθωρικός ο Μπελμοντώ, γεμάτος νευρικότητα, άγχος και κινητικότητα, προσπαθεί να σκεπάσει τα ολοφάνερα, στην καλύτερη ερμηνεία σε ταινία που τον έχω δει.

  Να μην το ξεχάσω: στο ρόλο της συζύγου η Μαρί Λαφορέ, που τόσο μου άρεσε το τραγούδι της «Mon amour, mon amie».

  Στο IMDb η βαθμολογία της ταινίας είναι μόλις 6,4. Εγώ έβαλα 8.