Ακίρα Κουροσάβα, Σκάνδαλο (1950)

Ακίρα Κουροσάβα, Σκάνδαλο (1950)

 

  Και πάλι βλέπουμε το δίπολο, τον ανεύθυνο και τον άνθρωπο με ανεπτυγμένο το αίσθημα ευθύνης.

  Ο πρώτος είναι ο Takashi Shimura (εξαιρετικός στην ερμηνεία του, όπως και στον «Καταδικασμένο», 1952). Δικηγόρος, αλλά ανεύθυνος και εξαθλιωμένος. Έχει μια κόρη φυματικιά, που την υπεραγαπά. Θα είναι απαρηγόρητος όταν πεθάνει. Ο θάνατός του θα σηματοδοτήσει και τη συνειδησιακή του μεταστροφή.

  Ο δεύτερος είναι ο Toshiro Mifune. Είναι ζωγράφος.

  Στο αρχικό επεισόδιο βρίσκεται σε ένα λόφο και ζωγραφίζει το βουνό Κουμοτόρι. Τρεις περιθωριακοί βρίσκονται δίπλα του. Σχολιάζουν ότι το κάνει πολύ κόκκινο. -Έτσι το βλέπω εγώ, τους απαντάει.

  Ακούγεται μια κοπέλα που τραγουδάει. Σε λίγο εμφανίζεται. Είναι τραγουδίστρια. Έχασε το λεωφορείο και πηγαίνει με τα πόδια. Διαπιστώνεται ότι μένουν στο ίδιο ξενοδοχείο. Να περιμένει λίγο και θα πάνε μαζί με τη μοτοσυκλέτα του.

  Κουβεντιάζουν στο μπαλκόνι.  

  Οι παπαράτσι καραδοκούν. Τους φωτογραφίζουν σε μια στάση που θα μπορούσε να παρεξηγηθεί. Μα και βέβαια είναι ζευγάρι και το κρύβουν. Το ρεπορτάζ θα εκτινάξει την κυκλοφορία του περιοδικού.

  Και ο Mifune θα τους μηνύσει. Θα δεχθεί την πρόταση του ξεπεσμένου δικηγόρου όταν γνωρίζει την κόρη του, που είναι πάντα ξαπλωμένη στο κρεβάτι, άρρωστη. Είναι τόσο αξιαγάπητη. Θα τον κρατήσει ως δικηγόρο του, ακόμα και όταν καταλάβει ότι τον εξαπατά.

  Έχει πληρωθεί από τους αντίδικους, με 100.000 γιεν.

  Το κάνουν αυτό οι δικηγόροι, έχω πέσει και εγώ θύμα, μάλιστα από δεύτερό μου ξάδελφο.

  Φυσικά υπάρχει ειδύλλιο στην ταινία, μόνο που θα ευοδωθεί, όπως και στο «Αδέσποτο σκυλί», μετά το τέλος του έργου. Αυτή τραγουδάει συνέχεια το τραγούδι που τραγουδούσε όταν τον γνώρισε. Επίσης θέλει να αγοράσει τον πίνακά του «Το βουνό Κουμοτόρι». Όμως δεν είναι για πούλημα, θέλει να τον κρατήσει ο ζωγράφος.

  Είναι ξεκάθαρο ότι τρέφουν αισθήματα ο ένας για τον άλλο. Όμως ο Κουροσάβα θα τελειώσει την ταινία με την καταδίκη του εκδότη, όταν ο δικηγόρος του ομολογεί ότι χρηματίσθηκε, δείχνοντας στο δικαστήριο και το πειστήριο του χρηματισμού του, την επιταγή με τα 100.000 γιεν.

  Δεν το συνηθίζει ο Κουροσάβα, όμως αυτή η ταινία είναι σάτιρα, σάτιρα του τύπου και των άνομων μέσων που συχνά χρησιμοποιεί, σπιλώνοντας το όνομα ανθρώπων.

  Ο Κουροσάβα στις τρεις τελευταίες του ταινίες, και όχι μόνο, βάζει σαν ήρωες άτομα άπειρης καλοσύνης. Τέτοιος είναι ο «Μεθυσμένος άγγελος», τέτοιος είναι ο γιατρός στον «Αδέσποτο σκύλο», τέτοιος είναι ο ζωγράφος σ’ αυτή την ταινία. Συγκινητικό το επεισόδιο που κουβαλάει ένα χριστουγεννιάτικο δέντρο στο κοριτσάκι του δικηγόρου του, και η κοπέλα που του τραγουδάει την «Άγια Νύχτα».

  Δεν μας συνηθίζει στο χιούμορ ο Κουροσάβα, όμως υπάρχει αρκετό σε ένα μεγάλο μέρος της ταινίας, κυρίως στην αρχή.

  Ακούσαμε σε μουσική υπόκρουση ένα μοτίβο από το «Χορό των σπαθιών» του μπαλέτου «Γκαγιανέ» του Αράμ Χατσατουριάν, διασκευασμένο βέβαια στο πιο ελαφρύ.

  Διαβάζω τώρα στη βικιπαίδεια το βιογραφικό του Fumio Hayasaka που υπογράφει τη μουσική. Έτσι εξηγείται, ήταν συνθέτης κλασικής μουσικής (πέθανε νέος, το 1955, σε ηλικία μόλις σαράντα ενός ετών). Ψάχνω στο youtube να δώσω ένα δείγμα της μουσικής του, και τι βρίσκω; Τη σουίτα «Οι επτά σαμουράι».

  Είμαι σίγουρος ότι υπογράφει τη μουσική και στις δυο προηγούμενες ταινίες του Κουροσάβα. Για να δω.

  Τελικά μόνο στην προηγούμενη, το «Αδέσποτο σκυλί» (1950). Την υπογράφει όμως και στο «Μεθυσμένο άγγελο» (1948). Η αγάπη για την κλασική μουσική είναι τελικά του ίδιου του Κουροσάβα, όπως διαπιστώσαμε ήδη στην ταινία του «Μια θαυμάσια Κυριακή» (1947).  

  Η προηγούμενη ταινία του ήταν το «Αδέσποτο σκυλί».