Rebecca Zlotowski, Τα παιδιά των άλλων (Les enfants des autres, 2022)
Εξακολουθεί να παίζεται, δεύτερη εβδομάδα, στους κινηματογράφους
Μπορεί μια μητριά να είναι τόσο καλή στο παιδί όσο μια μητέρα;
Η Βιρζινί Εφιρά δεν είναι μητριά, όμως φέρεται στο 4,5 χρονών κοριτσάκι του φίλου της σαν αληθινή μητέρα. Δεν άργησε καθόλου να κερδίσει την αγάπη του, παρά την αρχική του αντίδραση.
Όχι, δεν είναι χήρος. Μάλλον, από ό,τι κατάλαβα στο τέλος, βρίσκεται σε διάσταση με τη μητέρα του παιδιού.
Γιατί τα παιδιά των άλλων και όχι το παιδί του άλλου;
Η Βιρζινί Εφιρά είναι μιας κάποιας ηλικίας, στενεύουν τα περιθώριά της να κάνει παιδί. Και τα παιδιά των άλλων τα βλέπει με κάποια ζήλεια.
Η Βιρζινί Εφιρά είναι καθηγήτρια γαλλικών. Είναι σημαντικό να σε αγαπούν οι μαθητές σου, όπως βέβαια να τους αγαπάς κι εσύ. Χάρη στην επιμονή της αποφάσισε ο σύλλογος καθηγητών να δεχθεί και την επόμενη χρονιά ένα μαθητή στο σχολείο, του οποίου οι επιδόσεις ήταν απελπιστικά χαμηλές.
Κοιτάζω τώρα το IMDb για να δω τη βαθμολογία της ταινίας. 6,8.
Πού διάβολο όμως την είδε την κωμωδία; Drama, romance, σίγουρα είναι. Και, όπως είπαμε, στα κοινωνικά έργα το τέλος δεν είναι καθόλου δεδομένο, μπορεί να είναι happy αλλά μπορεί να είναι και unhappy. Α, όλα κι όλα, δεν θα σας το αποκαλύψω. Αν και έδωσα μια νύξη, για όσους ξέρουν να διαβάζουν μέσα από τις γραμμές.
H ταινία μου άρεσε κυρίως εξαιτίας της Βιρζινί Εφιρά, που το χαμόγελο σπάνια θα φύγει από το πρόσωπό της.
Παρά λίγο να το ξεχάσω, μια σύμπτωση. Ο Roschdy Zem είναι και σκηνοθέτης, και η ταινία του «Οι δικοί μου» προβάλλεται επίσης από την προ-περασμένη Πέμπτη, για δεύτερη εβδομάδα και αυτή.
No comments:
Post a Comment