Woody Allen, Vicky Cristina Barcelona (2008)

Woody Allen, Vicky Cristina Barcelona (2008)

 

  Από χθες στους κινηματογράφους

  Τον Woody Allen τον ξαναείδα πακέτο, χωρίς να γράψω για τις ταινίες του. Θα είναι ίσως ο μόνος σκηνοθέτης που θα τον δω για δεύτερη φορά πακέτο, καθώς οι ταινίες του επανεκδίδονται σιγά σιγά.

  Είχα γράψει ότι ο Woody Allen είναι ένας κωμικός Μπέργκμαν. Και οι δυο σκηνοθέτες στις ταινίες τους παρουσιάζουν τις σχέσεις των δυο φύλων. Όμως σ’ αυτή την ταινία ο Άλεν δεν ήταν καθόλου χιουμορίστας. Επίσης, ενώ ο Μπέργκμαν έχει συνήθως μόνο ένα ντούο ή ένα τρίο, εδώ ο Άλεν έχει περισσότερα, προσπαθώντας να καλύψει μια ευρύτερη γκάμα σχέσεων. Και βέβαια υπάρχει ένα κεντρικό τρίο, που είναι η Ρεβέκα Χωλ, η Σκάρλετ Γιόχανσον και ο Χαβιέρ Μπαρδέμ. Η Μπαρτσελόνα, όπου γυρίστηκε η ταινία και όπου διαδραματίζεται η πλοκή, τον έφαγε από τον τίτλο.

  Η Βίκη (Χωλ) πηγαίνει με τη Χριστίνα (Γιόχανσον) διακοπές στην Μπαρτσελόνα, φιλοξενούμενες από ένα ζευγάρι φίλων. Εκεί θα γνωρίσουν το Μπαρδέμ. Είναι ζωγράφος. Τις προσκαλεί για παρτούζα. Η Χριστίνα είναι πρόθυμη, της αρέσει, η Βίκη εξανίσταται, εξάλλου είναι αρραβωνιασμένη, σε δυο βδομάδες παντρεύεται. Όμως θα την ρίξει ο Μπαρδέμ, αφού μια ξαφνική αδιαθεσία του στέρησε τη Χριστίνα, προς μεγάλη της απογοήτευση, γιατί καταλαβαίνει ότι τον κέρδισε η Βίκη. Όμως μαζί του θα συγκατοικήσει τελικά.

  Για τα άλλα τρίγωνα που είπαμε.

  Η Βίκη, ο άντρας της (θα παντρευτούν στο μεταξύ, με πολιτικό γάμο, τον θρησκευτικό και τη γαμήλια δεξίωση θα την κάνουν αργότερα) και ο Μπαρδέμ. Η γυναίκα που τους φιλοξενεί, ο άντρας της, και ένας τρίτος, που η Βίκη θα τους τσακώσει να φιλιούνται. Και το τελευταίο τρίγωνο, ο Μπαρδέμ, η Χριστίνα και η Πηνελόπη Κρουζ που είναι η πρώην γυναίκα του με την οποία είχε μια θυελλώδη σχέση. Όχι, δεν θα το κάνει η πρώην του με τον Μπαρδέμ αλλά με τη Χριστίνα.

  Δεν μου άρεσε η ταινία.

  Δεν μπόρεσα να βρω το βάθος και την ένταση των αισθημάτων που βρήκα στους ήρωες και τις ηρωίδες του Μπέργκμαν. Απλά βρήκα άτομα που είναι έτοιμα να πηδηχτούν, χωρίς σχεδόν καμιά αντίσταση οι γυναίκες. Νομίζω ότι το 7,1 που έχει η ταινία το οφείλει στο εξαιρετικό cast (Μπαρδέμ, Κρουζ, Γιόχανσον) και στο προφίλ του Άλεν.

  Μόνο όταν με κάνει να γελάω με το έξυπνο, σοφιστικέ χιούμορ του ο Άλεν μου αρέσει. Και σ’ αυτή την ταινία απουσίαζε εντελώς.