Ατυχία (σελ. 16-17)

Ατυχία

 Δεν είναι όλοι αβροί στη συμπεριφορά τους απέναντι στις γυναίκες. Θυμάμαι σε μια εκδρομή στα Χανιά, που ένας συμμαθητής μου πρόβαλε το κεφάλι του από το παράθυρο του πούλμαν για να πει σε μια περαστική κοπελιά την παρακάτω μαντινιάδα.

Οντέ θωρείς την κοπελιά κι έχει στα πόδια τρίχες

το διάολό ’χει μέσα της και γλώσσα δέκα πήχες

 Ντράπηκα για λογαριασμό του και για λογαριασμό του σχολείου μας. Βέβαια, κάποιος Χανιώτης μάς στόλισε αργότερα καλά. «Από ποιο σχολείο είστε;», μας ρω­τάει. «Από το γυμνάσιο της Ιεράπετρας» (τότε είχε μόνο ένα, εξατάξιο), του απαντούμε. «Από το γυμνάσιο που γεννούνε;», ξαναρωτάει αυτός, εννοείται ρητορικά.

 Εκείνη την εποχή η αντισύλληψη ήταν περίπου άγνω­στη. Άντε τώρα ένας μαθητής να ζητήσει από το περί­πτερο προφυλακτικά, και πολύ περισσότερο μια κο­πέλα από το φαρμακείο αντισυλληπτικά. Έτσι κάποιοι νεαροί παντρεύτηκαν τις κοπέλες τους πολύ πιο πριν από ό,τι είχαν προγραμματίσει (αν είχαν προγραμματί­σει, εννοείται), καθώς έγιναν πατέρες πολύ νωρίς.

 Και μια και ο λόγος για προφυλακτικά, θυμήθηκα μια ιστορία. Έγινε σε ένα γειτονικό χωριό από το δικό μου. Πηγαίνει ο νεαρός στο περίπτερο και ζητάει από την περιπτερού ένα προφυλακτικό. Και αυτή του λέει: «Ωρέ Μ…., άτυχος είσαι, ένα είχα και ήλθε πριν μισή ώρα ο πατέρας σου και το πήρε».