Προτιμότερο πετεινός (σελ. 34-35)

Προτιμότερο πετεινός

 Το 1978 είχα τη φαεινή ιδέα να ηχογραφήσω τη μη­τέρα μου. Ήταν τότε 70 χρονών. Μόλις που πρόλαβα, γιατί τον επόμενο χρόνο πέθανε.

 Η ηχογράφηση ξεκίνησε με τον «Καπετάν Καζάνη» και την «Κριτσοτοπούλα» του Διαλλινομιχάλη, που τα ήξερε απ’ έξω και μου τα είχε αφηγηθεί πολλές φορές. Λίγο αργότερα, συγκρίνοντας την αφήγησή της με το γραπτό κείμενο έβγαλα χρήσιμα συμπεράσματα. Πε­ριέχονται στο τελευταίο κεφάλαιο του βιβλίου μου «Η λαϊκότητα της Κρητικής Λογοτεχνίας» που έχει τίτλο «Η Κριτσοτοπούλα». Χρόνια αργότερα (Δεκέμβρης 2000) το επεξεργάστηκα για να το χρησιμοποιήσω σαν εισήγηση σε ένα συνέδριο που έγινε στη Λιουμπλιάνα της Σλοβενίας. Τίτλος της εισήγησής μου ήταν «Cap­tain Cazanis and Critsotopoula: the last Cretan epics».

 Ξανακοιτάζοντας το κεφάλαιο αυτό βλέπω μια μαντι­νιάδα του Μιχάλη Διαλλινά. Την είπε μετά την ήττα του Βενιζέλου στις εκλογές του 1920, και φαντάζομαι πριν το 1922, που έγινε η μικρασιατική καταστροφή.

Εσύ λαέ που ψήφιζες και Γούναρη και Ράλλη

γλάκα εδά να πολεμάς τον Μουσταφά Κεμάλη

 Δυο κασέτες χρειάστηκα για αυτή την ηχογράφηση. Τώρα τελευταία τις ψηφιοποίησα και τις ανάρτησα στο youtube, παραθέτοντάς τις και στο blog μου (http://hdermi.blogspot.com) στην κατηγορία «Αφηγή­σεις της μητέρας μου». Η δεύτερη κασέτα τελειώνει με μαντινιάδες. Ελάχιστες μαντινιάδες λέει η μητέρα μου, τις περισσότερες τις λέει ο πατέρας μου. Μια από αυτές έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Απομαγνητοφωνώ.

 Μια φορά ο γούμενος τση Φανερωμένης ήλθε επαέ και εγλέντιζε, κι ήτανε το καφενείο εκειά που κάνει εδά ο Νικολής ο Χαλκιαδάκης (το τσαγκαράδικο), κι είπε μια μαντινιάδα, αφού μέθυσε, φαίνεται.

Να ’μουν το Μάη γάιδαρος, τον Αύγουστο κριάρι

όλο το χρόνο πετεινός και κάτης το Γενάρη

 Πετεινός, για τους μη Κρητικούς, είναι ο κόκορας.

 Πολύ τον πάω αυτό το γούμενο. Όπως και τον μακα­ριστό Χριστόδουλο, με τα ανέκδοτά του.