Mohammad Rasoulof, Head wind

Mohammad Rasoulof, Head wind (2008) and some more.

  Η ταινία είναι ντοκιμαντέρ και αναφέρεται στη λογοκρισία που ασκείται στο Ιράν. Και η λογοκρισία αυτή είναι διπλή. Δεν είναι μόνο ο σιιτικός πουριτανισμός (κάθε αίρεση είναι φονταμενταλιστική-πουριτανική, όπως ο λουθηρανισμός στη Γερμανία. Οι Ταλιμπάν βέβαια είναι άλλη ιστορία, ολότελα φρικιαστική), είναι και η προσπάθεια να μπλοκάρουν την ενημέρωση της αντιπολίτευσης. Έτσι οι δορυφορικοί δέκτες απαγορεύονται, και κατά καιρούς η αστυνομία τους εντοπίζει και τους ξηλώνει. Αυτοί που τις εγκαθιστούν το κάνουν με την ψυχή στο στόμα, γιατί ανά πάσα στιγμή κινδυνεύουν να συλληφθούν. Η γυναίκα ενός κάθεται σε αναμμένα κάρβουνα μέχρι να επιστρέψει ο άντρας της. Το διαδίκτυο μπλοκάρεται, το ξέρω από ένα φίλο μου ιρανό, όμως βρίσκουν τρόπο και ξεπερνούν το μπλοκάρισμα. Πολλές δυτικές ταινίες απαγορεύονται και διακινούνται παράνομα. Τις υποτιτλίζουν, και πολλές φορές τις ντουμπλάρουν. Είδα εικόνες από το ντουμπλάρισμα, δεν ήξερα ακριβώς πώς γίνεται. Ακόμη «ντύνουν» τις γυναίκες που το ντύσιμό τους είναι λίγο προκλητικό-για τα δικά τους δεδομένα εννοείται. Δίνω μια εικόνα.

  Περιττό να πούμε ότι ως αντικαθεστωτικός που είναι o Ρασούλοφ οι ταινίες του δεν παίζονται στο Ιράν. Καταδικάστηκε μάλιστα πέντε χρόνια φυλακή γιατί κινηματογραφούσε χωρίς άδεια, ποινή που μετατράπηκε τελικά σε ένα χρόνο. Έτσι, για να τους χρωστάει και ευγνωμοσύνη.

  Είδαμε όλες του τις ταινίες μεγάλου μήκους εκτός από την πρώτη. Εδώ παραθέτω τους τίτλους με τους συνδέσμους των αναρτήσεών μου.

Το σιδερένιο νησί (2005)

The white meadows (2009)

Goodbye (2011)

Manuscripts don’t burn (2013)