Book review, movie criticism

Thursday, February 27, 2020

Lewis Milestone, Το αστέρι του βορρά (The north star, 1943)




  Από σήμερα στο Στούντιο.
  Είναι συγκινητικό σε μια αμερικανική ταινία να ακούς τη Διεθνή, πράγμα που λειτουργεί ως οιονεί εφέ έκπληξης. Την ακούμε όμως στην ταινία του Μαϊλστόουν «Το αστέρι του βορρά». Να ψάξω για την τύχη του την εποχή του μακαρθισμού.
  Μάγος ήμουνα; Στη βικιπαίδεια (παραθέτω τον σύνδεσμο) διαβάζω: After the war, he was blacklisted under the suspicion that he was a communist sympathizer. Deciding to wait for anti-communist hostility to cool, he and his wife left for Europe».
  Στην αρχή βλέπουμε ειδυλλιακές σκηνές, φολκλορικούς χορούς και τραγούδια, καθώς και τους έρωτες δυο κοριτσιών. Όμως η χαρούμενη πορεία τους προς το Κίεβο θα διακοπεί γρήγορα καθώς τα γερμανικά αεροπλάνα έρχονται από πάνω τους και βομβαρδίζουν. Οι γερμανοί προελαύνουν στο έδαφος της Ουκρανίας, πρέπει να πάρουν μέτρα. Και ποια είναι αυτά;
  Οι μισοί να πάνε στο βουνό, και αυτοί που μένουν να κάψουν το χωριό.
  Αυτό με προβλημάτισε.
  Είναι δυνατόν να συνέβη κάτι τέτοιο;
  Και πού θα ζούσαν οι ίδιοι;
  Σε εμάς ήταν οι γερμανοί που έκαιγαν τα χωριά (ακόμη τα ακούμε σα τα «καμένα χωριά», τα χωριά της Βιάννου), όχι εμείς οι ίδιοι.
  Και αυτό επίσης το άκουσα πρώτη φορά: οι γερμανοί έπαιρναν αίμα από μικρά παιδιά για τους πληγωμένους τους. Στο χωριό (κατάφεραν να σβήσουν κάποιες φωτιές) στεγάστηκε το νοσοκομείο τους.
  Τα νεαρά παιδιά που τα είδαμε τόσο ξέγνοιαστα στην αρχή θα ωριμάσουν ταχύτατα. Θα πιάσουν όπλο, αγόρια και κορίτσια. Πρέπει πάση θυσία να μεταφερθούν τα όπλα στους αντάρτες, χωρίς να τους αντιληφθούν οι γερμανοί.
  Και η εκδίκηση;
  Χωρίς αυτή δεν θα μου άρεσε το έργο.
  Πιστεύω ότι θα αρέσει και σε σας.   


No comments: