Frank Capra και Anatole Litvak, Η μάχη της Ρωσίας (The battle of Russia, 1943)

Frank Capra και Anatole Litvak, Η μάχη της Ρωσίας (The battle of Russia, 1943)

 

  Από σήμερα στο Στούντιο.

  Οι δυο προηγούμενες ταινίες που είδαμε για τον εορτασμό των 75 χρόνων από την συντριβή του ναζισμού ήταν «Η πτώση του Βερολίνου» και «Η Μόσχα επιστρέφει». Σειρά έχει σήμερα «Η μάχη της Ρωσίας».

  Η ταινία φτιάχτηκε από ντοκιμαντερίστικο υλικό που γύρισαν οι σοβιετικοί, αλλά και οι γερμανοί το οποίο έπεσε στα χέρια τους.

  Η ταινία ξεκινάει με μια εικόνα της Σοβιετικής Ένωσης, (πλουτοπαραγωγικές πηγές, ανθρώπινο δυναμικό, κ.λπ.) για να περάσει στη συνέχεια στις στρατηγικές κινήσεις των γερμανών που είχαν σαν αποτέλεσμα την κατάκτηση ενός μεγάλου μέρους των εδαφών της. Αυτό τους γέμισε υπεραισιοδοξία, και ο Χίτλερ θεωρούσε σίγουρη την πτώση της Μόσχας. Όμως, το είδαμε και στο «Η Μόσχα επιστρέφει», διαψεύστηκε οικτρά. Οι ρώσοι αντεπετέθηκαν και οι γερμανοί άρχισαν να υποχωρούν. Η αντίστροφη μέτρηση είχε αρχίσει.

  Όχι εντελώς.

  Άλλες γερμανικές στρατιές πολιόρκησαν το Λένινγκραντ.

  Δεν το ακούσαμε στην ταινία, οι δυο αμερικανοί σκηνοθέτες δεν μπορούσαν να το ξέρουν, στο πολιορκημένο Λένινγκραντ εκτελέστηκε για πρώτη φορά η έβδομη συμφωνία του Ντμίτρι Σοστάκοβιτς, η επονομαζόμενη «του Λένινγκραντ» με ραδιοφωνική μετάδοση σε όλο τον κόσμο, και με τις εκρήξεις των βομβών να ακούγονται μακρινές.

  Άτυχοι οι γερμανοί, σφοδρός ο χειμώνας, πάγωσε η λίμνη με αποτέλεσμα να περνούν συνέχεια εφοδιοπομπές που τροφοδοτούσαν τους πεινασμένους κατοίκους και απομάκρυναν τους τραυματίες, τους γέρους και τα παιδιά. Και κάποια στιγμή άρχισε η αντεπίθεση.

  Όμως στο Στάλινγκραντ κατάφεραν όχι μόνο να μπουν μέσα στην πόλη αλλά, όπως διάβασα, να καταλάβουν σχεδόν το 90%. Οι ρώσοι αντιστέκονταν από σπίτι σε σπίτι. Και κάποια στιγμή άρχισαν να αντεπιτίθενται και οι γερμανοί να υποχωρούν σιγά σιγά.

  Όμως τους περίμενε μεγαλύτερη καταστροφή. Δυο ρώσικες στρατιές που προχώρησαν από τα πλάγια ενώθηκαν, με αποτέλεσμα οι πολιορκητές γερμανοί να βρεθούν πολιορκημένοι. Και, όπως διάβασα, η σκηνή που οι δυο στρατιές ενώνονται είναι στημένη, γυρίστηκε την επομένη.

  Ο Χίτλερ ωρυόταν, ήθελε να κάνει ο στρατάρχης φον Πάουλους αυτό που έκανε ο ίδιος τρία χρόνια αργότερα, να πολεμήσει μέχρις εσχάτων. Όμως ο φον Πάουλους δεν ήθελε να καταδικάσει τους άντρες του σε μια μάταιη θυσία, παραδόθηκε.

  Πέρα από τις πολεμικές σκηνές, οι σκηνές με τους κατοίκους που καλωσορίζουν τους σοβιετικούς στα μέρη που απελευθερώνουν, αλλά και οι σκηνές με τον οδυρμό πάνω στα σώματα των νεκρών, είναι από τις κορυφαίες του ντοκιμαντέρ.

  Μου άρεσε πολύ η ταινία και για το γεγονός ότι ακούσαμε πολύ Τσαϊκόφσκι. Και, βέβαια, πολλές σκηνές από το τμήμα που αναφερόταν στη μάχη της Μόσχας τις είχαμε ήδη δει στο «Η Μόσχα επιστρέφει».