Nia Vardalos, Μισώ την ημέρα του αγίου Βαλεντίνου (I hate Valentine’s day, 2009)

Nia Vardalos, Μισώ την ημέρα του αγίου Βαλεντίνου (I hate Valentine’s day, 2009)

  Επίκαιρη η ταινία σήμερα, είπα να τη δω.

  Τη Νία Βάρδαλος την θαυμάσαμε στην ταινία «Γάμος α λα ελληνικά», μια κωμωδία που όσοι την είδατε σίγουρα δεν την έχετε ξεχάσει. Και αυτή κωμωδία είναι, μόνο που η Νία, εκτός του ότι πρωταγωνιστεί είναι και η σκηνοθέτις.

  «Όσο η καρδιά κι αν αγαπά δεν θα ξαναγαπήσω», λέει ένα λαϊκό άσμα, συμφωνώντας με την παροιμία «Ο που καεί στο χυλό φυσά και το γιαούρτι». Νόμιζα ότι αυτή ήταν η περίπτωση της Νίας, όμως όχι. Η Νία φοβάται να ερωτευθεί μήπως πέσει πάνω σε έναν άντρα σαν τον πατέρα της που κεράτωσε τη μάνα της. Υπερβολικό το εύρημα, κάποια κωμωδία περασμένων αιώνων μου θυμίζει αλλά δεν μπορώ να θυμηθώ ποια, όλες οι «σχέσεις» της είναι σχέσεις των πέντε ραντεβού. Μετά το πέμπτο αποχωρεί, πιστεύοντας ότι δεν θα ξανανιώσει την κορυφαία στιγμή που ένιωσε στο πέμπτο, αυτό τουλάχιστον προβάλλει σαν δικαιολογία. Αργότερα είναι που μαθαίνουμε για τον πατέρα της.

  Τα υπόλοιπα είναι γνωστά, τα έχουμε ξαναδεί σε πολλές κωμωδίες, σε διάφορες παραλλαγές. Ο John Corbett μετράει πέντε ραντεβού και αποχωρεί, ενώ αυτή επιμένει ότι είναι τέσσερα. Είναι ερωτευμένοι και υποφέρουν. Το έχουμε ξαναγράψει, τα εμπόδια στις σύγχρονες σχέσεις δεν είναι τόσο εξωτερικά, ένας αυστηρός πατέρας, σύνορα της αγάπης, κ.λπ. όσο εσωτερικά, ψυχολογικά μπλοκαρίσματα κ.α. Ευτυχώς που και οι δυο τους έχουν καλούς φίλους που θα συνωμοτήσουν, θα πιέσουν, για να δούμε στο τέλος τον Corbett να κάνει μια πρωτότυπη καντάδα, αφού έχει μαζέψει όλο το τσούρμο, κάτω από το παράθυρο της Νίας. Σε μια κωμωδία το να πεις ότι το τέλος είναι happy δεν είναι spoiler, μόνο στις κοινωνικές ταινίες, drama στα αγγλικά, το τέλος παίζεται μέχρι σχεδόν την τελευταία στιγμή.

  Θα το ξαναγράψω, βασικό κριτήριο για μένα για να μου αρέσει μια κωμωδία είναι το πόσο γελάω. Βασικό, όχι το μόνο, και το ότι θεωρώ τον Γούντι Άλεν κορυφαίο νομίζω είναι μια απόδειξη.

  Το ξέρω ότι είμαι εύκολος στο γέλιο, αλλά τι να κάνω. Στο λόχο ΥΕΑ το «αλλιώς» μου (μήπως από αυτό ετυμολογείται το alias;) ήταν «Ο γελαδερός». Έτσι λοιπόν η κωμωδία αυτή μου άρεσε, και δεν πτοήθηκα από το 4,7 που είδα στο IMDb («Να τολμάς να διαφέρεις» είναι ένα απόφθεγμά μου, που το έχω εικονογραφήσει με τη φωτογραφία εκείνη όπου όλοι χειροκροτούν τον Χίτλερ εκτός από έναν που είναι με σταυρωμένα τα χέρια) και της έβαλα 7. Θα το γράψω άλλη μια φορά πως είναι πεποίθησή μου ότι περί ορέξεως κολοκυθόπιττα (να μη γράψω τώρα de gustibus non est disputandum και με βρίσουν όσοι δεν ξέρουν λατινικά).