Terrence Malick, Ταξίδι μέσα στο χρόνο (Voyage of time, 2016)

Terrence Malick, Ταξίδι μέσα στο χρόνο (Voyage of time, 2016)

  Με την ευκαιρία της ταινίας του «Μια κρυφή ζωή» που προβάλλεται από την Πέμπτη που μας πέρασε.

  Το ντοκιμαντέρ «Ταξίδι μέσα στο χρόνο», που όπως διαβάζω στη βικιπαίδεια το δούλευε σαράντα χρόνια ο Μάλικ, αποτελεί την πεμπτουσία της στιλιστικής του. Πρόκειται για μια φαντασμαγορική πανδαισία χρωμάτων και εικόνων, που υποτίθεται μας μεταφέρουν από τη δημιουργία του σύμπαντος στη σύγχρονη εποχή. Εικόνες από ηφαιστειακές εκρήξεις υποδηλώνουν την αδυναμία του ανθρώπου απέναντι στις δυνάμεις της φύσης και υποβάλλουν το δέος μπροστά στην παντοδυναμία του θεού. Η αγάπη του Μάλικ για την θαλάσσια πανίδα είναι εμφανής και εδώ, ενώ το πράσινο μιας ειδυλλιακής φύσης εμφανίζεται σπάνια.

  Βέβαια δεν είναι τα πάντα καθαρά ντοκιμαντερίστικες εικόνες. Ο δεινόσαυρος που είδαμε κάπου ενδιάμεσα έγινε ασφαλώς ψηφιακά, ενώ οι εικόνες με τους πρωτόγονους είναι docufiction.

  Η απαισιοδοξία του Μάλικ είναι εμφανής και εδώ. Μας παρουσιάζει κατά διαστήματα εικόνες, σαν ιντερμέτζο, της ανθρώπινης δυστυχίας σε διάφορες περιοχές της γης. Αλλά βέβαια η θρησκευτικότητά του είναι κυρίαρχη με τα σχόλιά του, μια θρησκευτικότητα αιρετική θα λέγαμε, όχι μόνο γιατί ζητάει απαντήσεις για την ανθρώπινη δυστυχία (οι απαντήσεις που δόθηκαν στον Ιώβ σε μια προηγούμενη ταινία του δεν φαίνεται να τον ικανοποιούσαν) αλλά και γιατί κάπου ενδιάμεσα κάνει το πέρασμα από τον αρσενικό θεό του ιουδαιοχριστιανομουσουλμανισμού σε μια παγανιστική θηλυκή θεότητα, τη μητέρα. Εκφράζει τα ίδια παράπονα, και σε μια έκρηξη ειλικρίνειας της λέγει «Γιατί να σε μισώ ενώ θα έπρεπε να σε αγαπώ;».

  Σε όσους αρέσει ο Μάλικ δεν πρέπει να χάσουν με τίποτα αυτή την ταινία. Μην αποθαρρύνεσθε με υπότιτλους, ακόμη και χωρίς να ξέρετε αγγλικά μπορείτε να την απολαύσετε καθώς ο λόγος είναι ελάχιστος, λίγες λέξεις και σύντομες φράσεις σπαρμένες ενδιάμεσα στο φιλμ. 

  Η προηγούμενη ανάρτησή μας ήταν για την ταινία «Ο βαλές κούπα».