Álvaro Fernández Armero, Όταν έγινα πλούσιος (Si yo fuera rico, 2019)

Álvaro Fernández Armero, Όταν έγινα πλούσιος (Si yo fuera rico, 2019)

 

  Εξακολουθεί, δεύτερη βδομάδα, να παίζεται στους κινηματογράφους.

  Ψάχνοντας για την ταινία είδα ότι δεν είχε γίνει δημοσιογραφική προβολή. Έτσι κι αλλιώς μόλις την Πέμπτη που μας πέρασε τόλμησα να πάω σε δημοσιογραφική προβολή στο Ideal μετά τον κορονοϊό. Τρεις ταινίες που με ενδιέφεραν και για τις οποίες δεν υπήρξε δημοσιογραφική προβολή, δυο ιρανικές και μια βουλγάρικη, τις είδα σε θερινό, το «Tenet» στη γειτονιά μου, στο cine Γαλάτσι, και την «Μπαλάντα της τρύπιας καρδιάς» στο Αττικό άλσος, επίσης στη γειτονιά μου. Στον ίδιο σινεμά είδα χθες βράδυ και το «Όταν έγινα πλούσιος».

  Για πρώτη φορά βλέπω τον ελληνικό τίτλο πιο καίριο από ότι τον αρχικό. Τι θα πει «Αν ήμουν πλούσιος»; Δεν είδα καμιά στιγμή τον ήρωα να αναρωτιέται τι θα έκανε αν γινόταν πλούσιος. Το λαχείο που κέρδισε του ήλθε εξ ουρανού. Μάλιστα ούτε που ενδιαφέρθηκε να δει αν κέρδισε ή όχι. Όταν άκουσε στις ειδήσεις ότι δεν βρέθηκε ακόμη ο υπερτυχερός το αναζήτησε. Είχε πεταχτεί στα σκουπίδια. Τρέχει και το ψάχνει στον κάδο. Ένας περαστικός που τον βλέπει σχολιάζει στη γυναίκα του: «Κι ύστερα σου λένε ότι η κρίση τέλειωσε στην Ισπανία».

  Στην κωμωδία, αυτό που μετράει κατά τη γνώμη μου είναι οι χιουμοριστικές ατάκες και τα αστεία επεισόδια, αυτά είναι που σε κάνουν να γελάς. Όσο για το στόρι, σχεδόν πάντα στηρίζεται πάνω σε γνωστά μοτίβα, με κάποιες βέβαια παραλλαγές. Το μοτίβο εδώ είναι το ζευγάρι που χωρίζει, αλλά στο τέλος τα βρίσκει. Αν δεν τα εύρισκε δεν θα ήταν κωμωδία. Σ’ αυτό το μοτίβο δένονται και τα δυο άλλα άτομα, προσωρινά ταίρια, που λειτουργούν για να τροφοδοτήσουν τη ζήλεια του άλλου. Στην ταινία είναι το αφεντικό της γυναίκας και μια πόρνη που έδωσε την κάρτα της στον άντρα. Νόμιζε ότι θα έβγαζε γκόμενα αλλά του βγήκε escort.

  Όταν το αφεντικό παίρνει τηλέφωνο τη γυναίκα του, αυτός, ζηλεύοντας, παίρνει τηλέφωνο την escort, για να την κάνει να ζηλέψει κι αυτή.

  Και ένα χιουμοριστικό επεισόδιο: Με την escort, που αφού την πήρε τηλέφωνο αναγκάστηκε να τη συναντήσει, δεν τα καταφέρνει. Βλέπετε, αγαπάει τη γυναίκα του. Όταν πια το πήρε απόφαση και παραιτήθηκε από την προσπάθεια, της λέει: Μήπως κάνετε κάποια έκπτωση σ’ αυτές τις περιπτώσεις;

  Μάλλον ήταν η πρώτη του φορά.

  Τελικά τι τα έκανε όλα αυτά τα λεφτά;

  Θα βοηθήσει στα κρυφά τους δυο φίλους του, δεν λέμε πώς. Άλλα αστεία επεισόδια εδώ, με ένα που πλησιάζει τα όρια του φανταστικού με την υπερβολή του. Και βέβαια τα περισσότερα χιουμοριστικά επεισόδια έχουν να κάνουν με την προσπάθειά του να κρύψει ότι κέρδισε το λαχείο, κατά συμβουλή του επενδυτή του, γιατί αλλιώς η γυναίκα του θα διεκδικήσει τα μισά. Θα το κρύψει από τους φίλους του, από τα πεθερικά του...

  Και από τι γυναίκα του;

  Και από τη γυναίκα του.

  Δεν φαντάστηκε την αντίδρασή της όταν θα το μάθαινε κάποτε;

  Τη φαντάστηκε, αλλά ο σκηνοθέτης τον έβαλε να πάρει αυτή την απόφαση, γιατί διαφορετικά πώς θα είχαμε όλα αυτά τα κωμικά επεισόδια;

  Στο τέλος θα δούμε το άλλο μοτίβο, του «στο τσακ».

  Στο τσακ να προλάβει αυτή αυτόν ή αυτός αυτήν πριν φύγει;

  Δεν κάνω σπόιλερ, το happy end είναι δεδομένο, στην κωμωδία δεν υπάρχει «σασπένς του τι» θα γίνει στο τέλος, αλλά «σασπένς του πώς» θα καταλήξουμε στο happy end. Το ίδιο και στα αστυνομικά, στις περιπέτειες, στα θρίλερ, ξέρουμε ότι θα έχουμε αίσιο τέλος, οι στριμωγμένοι ήρωες θα τα καταφέρουν, οι κακοί ή θα σκοτωθούν ή θα συλληφθούν. Όχι όμως υποχρεωτικά στα horror. Μάλιστα στο «No one lives» με την όμορφη Laura Ramsey που εγκατέλειψε νωρίς τον κινηματογράφο, το unhappy end προσημαίνεται στον τίτλο, και το «σασπένς του πώς» έχει να κάνει με το πώς έγινε και δεν γλίτωσε κανείς.

  Μόνο στο drama έχουμε «σασπένς του τι» θα γίνει στο τέλος, θα τα φτιάξουν ή θα χωρίσουν; Στο μυαλό μου έρχεται τώρα η ταινία «The wings of dove».

  Στις ταινίες έχουμε πολύ συχνά ένα ενδιάμεσο «σασπένς του πώς» φτάσαμε στο συγκλονιστική επεισόδιο που μας δίνεται στην αρχή της ταινίας, όπως για παράδειγμα στο «Ατύχημα», για το οποίο έκανα το λάθος να αναρτήσω πριν κοιτάξω στο Αθηνόραμα αν όντως παιζόταν σε επανέκδοση. Η πληροφορία μάλλον ήταν από το Αθηνόραμα, της στήλης «Οι ταινίες που θα δούμε στις αίθουσες την Πέμπτη» που αναρτάται κάθε Κυριακή.

  Η ταινία παίζεται και απόψε, Κυριακή, στο Αττικό άλσος και… άντε, να μην κάθομαι να τα γράφω, να σας δώσω τον σύνδεσμο του Αθηνοράματος.