Ingmar Bergman, Πρόσωπο με πρόσωπο (1976)

Ingmar Bergman, Πρόσωπο με πρόσωπο (1976)

 

  Από σήμερα στους κινηματογράφους, σε επανέκδοση

  Έχω ακούσει για ταινίες one man show αλλά ποτέ για one woman show. Ε, λοιπόν, βρήκα μια τέτοια ταινία, την «Πρόσωπο με πρόσωπο».

  Και ποια είναι αυτή η γυναίκα;

  Καλά μαντέψατε, η Λιβ Ούλμαν, στην καλύτερη ερμηνεία της σε ταινία της που έχω δει (να μην προσθέτω κάθε φορά «κατά τη γνώμη μου»).

  Η ταινία μου θύμισε το διήγημα του Τσέχωφ «Ο θάλαμος 6».

  Η Ούλμαν είναι ψυχίατρος. Επιμένει να νοσηλεύει μια περίπτωση ψύχωσης, μάλλον αθεράπευτης κατά τον συνάδελφο (για την ακρίβεια υφιστάμενό της) γιατρό. -Θα σε κάνει και σένα ψυχωτική αν εξακολουθείς να ασχολείσαι μαζί της.

  Αυτή η ατάκα προσημαίνει το τι θα συμβεί.

  Η αφηγηματική αναμονή είναι δεδομένη.

  Τη βλέπουμε να έχει μια παραίσθηση. Μια γυναίκα την παρακολουθεί μέσα στο σκοτάδι.

  Μετά από μια απόπειρα βιασμού η Ούλμαν θα κάνει απόπειρα αυτοκτονίας, με χάπια. Θα τη σώσει ένας φίλος.

  Στο υπόλοιπο έργο, κάτι λιγότερο από το μισό, θα δούμε την Ούλμαν να ονειρεύεται καταστάσεις που έζησε με τους δικούς της, τη μητέρα της και τον πατέρα της, και αφού συνέρχεται από το λήθαργο που την έριξαν τα χάπια, να αφηγείται στο φίλο της καταστάσεις που έζησε και με τους γονείς της αλλά και με τους παππούδες με τους οποίους μεγάλωσε, και τις οποίες ο Bergman εκδραματίζει. Τραυματικές εμπειρίες, θα αιτιολογήσουν την ψυχολογική της κατάρρευση.

  Είναι ο γνωστός μεγάλος Μπέργκμαν: Με θεατρικό στήσιμο και «θεατρικό» κείμενο, με συχνά γκρο πλαν της Ούλμαν, και με τα αιώνια θέματά του: Οι οικογενειακές σχέσεις, το σεξ (ο έρωτας, περιέργως, απουσιάζει, μη χωρώντας μάλλον), η μοναξιά, ο φόβος του θανάτου, το νόημα της ζωής. Και το καινούριο: εισβάλλει το φανταστικό με τα όνειρα που βλέπει η Ούλμαν όταν βρίσκεται σε κώμα, ενώ για πρώτη φορά, απ’ όσο θυμάμαι, γίνεται αναφορά στην ομοφυλοφιλία.

  Χρειάζεται άραγε να το γράψω σαν επίλογο, ότι πρόκειται για μια εξαιρετική ταινία;

  Είναι η όγδοη ταινία του Μπέργκμαν που βλέπουμε σε επανέκδοση.

  Αυτό λέει πολλά.

  Επειδή όπως εμένα δεν μου αρέσουν ταινίες με unhappy μπορεί να μην αρέσουν και σε σας, γι’ αυτό θα το κάνω το σπόιλερ: η ταινία έχει happy end.