Book review, movie criticism

Tuesday, September 1, 2020

Anahita Ghazvinizadeh, They (2017)

Anahita Ghazvinizadeh, They (2017)

 


  Δεν θυμάμαι να έχω δει ταινία με παρόμοιο θέμα, το έχω όμως δει σε βιβλίο: «Οι άγγελοι δεν έχουν φύλο» τους Τζένης Χειλουδάκη. Πραγματική ιστορία, οι πιο παλιοί θα θυμάστε το σκάνδαλο με τον εισαγγελέα που ο Μανώλης Ρασούλης το έκανε τραγούδι.

  Όμως ενώ η Χειλουδάκη, καλύτερα ο Γιαννάκης, από νωρίς είχε ξεκαθαρίσει τον σεξουαλικό του προσανατολισμό, δεν συνέβη το ίδιο και με τον «They» ή J. Καθώς ένοιωθε αμφιταλαντευόμενος, ο γιατρός του έδωσε ορμόνες για αναστολή της εφηβείας μέχρι να μπορέσει να πάρει την οριστική απόφαση.

  Δεν μαθαίνουμε τι απόφαση πήρε, δεν ενδιαφέρει εξάλλου, αυτό που ενδιαφέρει είναι η αγωνία που τον διακατέχει, που φαίνεται κάθε στιγμή ζωγραφισμένη στο σοβαρό, αγέλαστο πρόσωπό του. Γράφει ποιήματα, και ένα που εκφράζει την θλίψη του το ακούμε στην αρχή και στο τέλος της ταινίας, με τον στίχο «Πέστε μου πόσο χρονών είμαι» να επαναλαμβάνεται σαν ρεφρέν.

  Ιρανοαμερικανή η σκηνοθέτιδα, δεν ήταν δυνατόν να μην υπάρξει αναφορά στην πατρίδα. Ιρανοί οι γονείς, ιρανός και ο φίλος της αδελφής του, με τον οποίο ήλθαν μαζί για να φροντίσουν λίγο τον μικρό. Η επίσκεψη σε μια θεία θα δείξει μια ιρανική ηθογραφία της διασποράς, καθώς έρχονται και άλλα μέλη της οικογένειας. Τελικά μάλλον είναι ιρανοί κούρδοι, καθώς ένας θείος μαθαίνει στους νέους ένα κουρδικό χορό.

  Η Αναχίτα Γκαζβινιζαντέ έχει μια φωτογραφική αίσθηση του πλάνου και μια ποιητική, «ιμπρεσιονιστική» διάθεση. Φιλμάρει πλάνα καταπράσινης φύσης με ακίνητη την κάμερα, και όπου μπορεί τοποθετεί τη δράση σε εξωτερικούς, καταπράσινους χώρους. Μόνο στο σπίτι της θείας έχουμε πολλά πλάνα εσωτερικών χώρων.

  Είναι χαρακτηριστικό ένα μονόπλανο σχεδόν τεσσάρων λεπτών στο οποίο ο J με την αδελφή του, περπατώντας μέσα σε ένα δάσος πάνω σε ένα μονοπάτι με μια οργιώδη βλάστηση αριστερά και δεξιά που τους ξεπερνάει στο ύψος, συζητούν το πρόβλημά του. Η κάμερα, σαν άνθρωπος, πλησιάζει από δίπλα το μονοπάτι ενώ εμείς ακούμε τη συζήτησή τους, τους περιμένει, τους φιλμάρει «πισωπατώντας», αλλά μετά τους αφήνει να προσπεράσουν και τους ακολουθεί από πίσω.

  Πολύ μου άρεσε η ταινία.  

 

 

 

No comments: