Αγγελική Αντωνίου, Οι άγνωστοι Αθηναίοι (2020)

Αγγελική Αντωνίου, Οι άγνωστοι Αθηναίοι (2020)

 

  Από σήμερα στους κινηματογράφους.

  Όπως την Τσέιντα Τορούν την συγκίνησαν οι «Γάτες τις Κωνσταντινούπολης» και γύρισε ένα ντοκιμαντέρ γι’ αυτές, έτσι και την Αγγελική Αντωνίου την συγκίνησαν τα αδέσποτα σκυλιά της Αθήνας και γύρισε το δικό της ντοκιμαντέρ.

  Είναι όμως πράγματι αδέσποτα;

  Κατά κάποιο τρόπο ναι, κατά κάποιο τρόπο όχι. Ναι, γιατί φρόντισε ο καλός θεός και κάποιοι άνθρωποι βρήκαν το νόημα της ζωής τους στο να ταΐζουν, να φροντίζουν και να προστατεύουν αυτά τα σκυλιά. Ένας μάλιστα δεν τολμάει να πάει διακοπές, γιατί τι θα γίνουν αυτά τα κακόμοιρα; Όχι, γιατί αυτοί που τα φροντίζουν δεν είναι ακριβώς όπως ένα αφεντικό. Είναι ελεύθερα να κυκλοφορούν όπου θέλουν, συχνά έρχονται μόνο για το φαγητό, ενώ δέχονται άπειρα χάδια από περαστικούς. Τους βάζουν περιλαίμιο, αλλά μόνο για να γράψουν πάνω του τα στοιχεία τους, αν χαθούν και τα βρει κάποιος να τους τηλεφωνήσει. Λουρί δεν δένεται ποτέ σ’ αυτό το περιλαίμιο.

  Δέχονται όμως και κλωτσιές. Οι κακοί άνθρωποι υπάρχουν πάντα. Ακούμε φοβερές περιπτώσεις βασανισμού σκυλιών.

  Στο παρκάκι στα Καραγιαννέικα που περπατάω κάθε πρωί βρίσκονται κάμποσα γατιά. Ο Θάνος τους ρίχνει φαγητό κάθε πρωί, και τον ακολουθούν σαν σκυλάκια στη βόλτα με το σκύλο του. Και ένας άλλος νεαρός τους ρίχνει φαγητό, αλλά και κάποιοι άγνωστοί μου στη γειτονιά. Είναι οι αδέσποτες γάτες της Αθήνας, που περιμένουν κάποιον να γυρίσει ένα ντοκιμαντέρ και γι’ αυτές. Μη με κοιτάτε, εγώ ασχολούμαι μόνο με την κριτική ταινιών.

  Οι φίλοι μου ο Γιώργος και η Μάρω είχαν ένα σκύλο, συγχωρεμένος τώρα, έχω ξεχάσει το όνομά του. Βλέπετε, τα σκυλιά δεν τα θάβουν παπάδες για να πουν το «αιωνία σου η μνήμη αξιομακάριστο». Λοιπόν, αυτός ο σκύλος, κάποτε χάθηκε. Προφανώς ξεστράτισε κάποια φορά που τον είχαν αφήσει λυτό και δεν ήξερε το δρόμο να γυρίσει πίσω. Μετά από τρία χρόνια πήγαν με το αυτοκίνητό τους σε μια γειτονιά στην άλλη άκρη της Αθήνας. Με το που ανοίγουν την πόρτα, τους ορμάει ένα σκυλί. Ήταν το δικό τους.

  Τι περιπέτειες πέρασε αυτά τα τρία χρόνια που ήταν αδέσποτο, ντράπηκε να τους τα διηγηθεί. Πέρασε ακόμη κάποια χρόνια μαζί τους μέχρι που πέθανε, πλήρες ημερών.

  Έξι χρόνια παρακολουθούσε τη ζωή των σκυλιών αυτών η Αντωνίου για να μας δώσει αυτό το συγκινητικό ντοκιμαντέρ, που αξίζει να το δείτε.