Radu Jude, Δεν με νοιάζει αν καταγραφούμε στην ιστορία σαν βάρβαροι (I do not care if we go down to history as barbarians, 2020)

Radu Jude, Δεν με νοιάζει αν καταγραφούμε στην ιστορία σαν βάρβαροι (I do not care if we go down to history as barbarians, 2020)

 

  Το ήξερα ότι οι Ρουμάνοι ήταν σύμμαχοι του άξονα, αλλά όταν είδαν ότι η πλάστιγγα έγερνε προς το πλευρό των συμμάχων άλλαξαν στρατόπεδο, όπως και οι Ιταλοί. Αυτό που δεν ήξερα είναι ότι εξόντωσαν 380.000 εβραίους. Μόνο στην Οδησσό σκότωσαν κάπου 30.000. Υπεύθυνος για τη σφαγή αυτή ήταν ο στρατάρχης Αντονέσκου, κυβερνήτης της Ρουμανίας από το 1940-1944.

  Η Μαριάνα θέλει να γυρίσει μια ταινία για το ολοκαύτωμα των Εβραίων στην Ρουμανία. Όλοι οι ηθοποιοί είναι ερασιτέχνες. Έχει κάποια προβλήματα μαζί τους. Όμως όχι μόνο μ’ αυτούς. Ο παραγωγός έχει τις αντιρρήσεις του. Μα δεν θα είναι ρεαλιστική για να σοκάρει μικρούς θεατές, του λέει (Τα κρεμασμένα σώματα που βλέπουμε στο τελευταίο πλάνο είναι ανδρείκελα, την φωτογραφία την είχαμε δει πιο πριν). Παρ’ όλα αυτά, δεν πρέπει να δείξουμε ότι εκτελέσαμε εβραίους, απλά τους συνοδεύσαμε στα τραίνα, οι Γερμανοί είναι αυτοί που τους εξόντωσαν. Αλλιώς χρηματοδότηση δεν έχει.

  Καλά θα δούμε.

  Τον ξεγελάει.

  Όμως δεν δείχνει να θυμώνει. Την καλεί σε ραντεβού.

  Η ταινία «εικονογραφεί» διαλόγους, αρκετά μακροτενείς, όπως αυτοί της Μαριάνας με τον παραγωγό της ταινίας όπου ακούμε επιχειρήματα και αντεπιχειρήματα. Και ενώ συνήθως οι διάλογοι παίρνονται σε κοντινά πλάνα, συχνά σαμ κόντρα σαμ, εδώ βλέπουμε συχνότερα μεσαία ή και μακρινά καμιά φορά πλάνα. Περισσότερο ενδιαφέρον έχει ο λόγος, τα επιχειρήματα και τα αντεπιχειρήματα, οι αναφορές στον Βιτγκενστάιν, στην Χάνα Άρεντ κ.λπ., και στα ολοκαυτώματα. Μα γιατί να βγάλουμε στην επιφάνεια το ολοκαύτωμα των εβραίων στην Ρουμανία, ενώ υπάρχουν ένα σωρό άλλα ολοκαυτώματα που θάφτηκαν στην ιστορία;

  Στη σκηνή που της ζητάει να βγούνε της δίνει δώρο ένα βιβλίο για το ολοκαύτωμα των Χερέρο που έγινε το 1904 στη Ναμίμπια. Δεν λέει ποιοι το έκαναν, ψάχνω στη βικιπαίδεια και βλέπω ότι το έκαναν οι Γερμανοί. 

  Ξεχάσαμε τον τίτλο: Το είπε κάποιος υπουργός το καλοκαίρι του 1941, και έτσι ξεκίνησε η σφαγή των εβραίων.

  Καλογυρισμένη ταινία, δεν είναι εύκολο να κρατήσεις το ενδιαφέρον του κοινού όταν ένα πολύ μεγάλο μέρος της ταινίας είναι, όπως είπαμε, διάλογοι. Και η ερμηνεία της Ioana Iacob εξαιρετική.

  Υπάρχει και το προσωπικό στοιχείο, όπως και στην ταινία του Αλμοδόβαρ «Παράλληλες μητέρες» που παίζεται από χθες. Έχει κι αυτή το φίλο της, μένει έγκυος, θέλει να κρατήσει το παιδί παρά τις αντιρρήσεις του. Θα τον κάνει πέρα όταν δει ότι αυτός επιμένει. Αντίθετα στις «Παράλληλες μητέρες» η σχέση θα ευοδωθεί, ο φίλος της έχει χωρίσει, αυτή είναι ξανά έγκυος (Έχετε ξανακούσει σπόιλερ για ταινία σε άλλη ανάρτηση; Πρέπει να γραφώ στο βιβλίο Γκίνες).

  Και τι έγινε ο Αντονέσκου;

  Εύκολο να το φανταστείτε, όμως η συνέχεια στο επόμενο.

  Είπαμε, βλέπουμε πακέτο τον Ράντου Γιούντε γιατί μας άρεσε πολύ η ταινία του «Ατυχές πήδημα ή παλαβό πορνό» που παίζεται για τέταρτη βδομάδα. Η προηγούμενη ανάρτησή μας ήταν για την ταινία του «Σημαδεμένες καρδιές».