Radu Jude, Everybody in our family (2012)

 

Radu Jude, Everybody in our family (2012)

 

  Δεν έμεινε ικανοποιημένος με τη μικρού μήκους ταινία του «Αλεξάνδρα» ο Ράντου Γιούντε (τον βλέπω πακέτο με αφορμή την ταινία του «Ατυχές πήδημα ή παλαβό πορνό;» που παίζεται ακόμη στους κινηματογράφους) και γυρίζει το «Καθένας στην οικογένειά μας», με ακριβώς το ίδιο θέμα: την ένταση στη σχέση των δυο πρώην συζύγων, με την κόρη τους μπαλάκι στη μέση. Και εδώ υπάρχει ο νυν της γυναίκας και η μητέρα της, και η πλοκή διαδραματίζεται στο σπίτι της.

  Ο μπαμπάς έρχεται να πάρει την κόρη του τη μέρα που έχει ορίσει το δικαστήριο να τη βλέπει, όμως ο νυν έχει αντιρρήσεις: η μικρή είναι άρρωστη.

  Το κοριτσάκι (εξαιρετική ερμηνεία) φαίνεται πράγματι να είναι τώρα μια χαρά. Όμως μπορεί να υποτροπιάσει.

  Ο νυν αρνείται να τον αφήσει να το πάρει, να έλθει πρώτα η πρώην του, να πάρει την συγκατάθεσή της. Αυτός ανυπομονεί, η πρώην του αργεί να έλθει, και ξεσπάει η πρώτη σύγκρουση. Επιτέλους έρχεται, είναι ανένδοτη, δεν θα το πάρει το κοριτσάκι. Οι σκηνές που ακολουθούν μοιάζουν με σκηνές ταινίας θρίλερ.

  Όχι, δεν θα υπάρξει δραματικό γεγονός. Τους έχει δέσει. Καθώς ετοιμάζεται να φύγει λέει στην κόρη του, αφού της δώσει ένα γενναίο χαρτζιλίκι, να μετρήσει μέχρι το εκατό και μετά να τους λύσει. Ο ίδιος προσπαθώντας να φύγει από το μπαλκόνι, πέφτει, πληγώνεται. Τον περιποιούνται σε ένα φαρμακείο.

  Πριν φύγει, η κόρη του σε ερώτησή του του λέει ότι θέλει να μείνει με τη μητέρα της. Όμως μετά από πέντε χρόνια θα κληθεί στο δικαστήριο και θα της ζητηθεί να αποφασίσει. Μέχρι τότε μπορεί να αλλάξεις γνώμη, της λέει.

  Ενδοοικογενειακές συγκρούσεις βλέπω να είναι η θεματική στις τρεις ταινίες του Γιούντε που μόλις είδαμε, από τις πρώτες του (η άλλη ήταν «Το πιο ευτυχισμένο κορίτσι στον κόσμο»). Δεν υπάρχουν καλοί και κακοί, κάθε ένας έχει τα δίκια του.

  Όμως είχε δίκιο να τον παρατήσει βρίσκοντας γκόμενο όταν αυτός βρέθηκε στην ανεργία και στην κατάθλιψη;

  Έχω πει πολλές φορές την ιστορία. Τον τάφο της μου τον έδειξε ο ξάδελφός μου ο Γιώργης ο Τζανετάκης. Πανέμορφη δασκάλα, την έδιωξε ο άντρας της όταν αρρώστησε με καρκίνο. Γύρισε στο χωριό (ήταν κάπου στη Μακεδονία), όπου την φρόντισε η αδελφή της μέχρι που πέθανε.

  Όχι, δεν είναι ο κανόνας, αλλά υπάρχουν τέτοιες εξαιρέσεις.