Jean-Paul Civeyrac, Une femme de notre temps (2022)

Jean-Paul Civeyrac, Une femme de notre temps (2022)

 

  Ο αγγλικός τίτλος της ταινίας είναι πιο καίριος: A woman.

  Πάντα οι άντρες (κάποιοι άντρες) απατούσαν τις γυναίκες τους, δεν είναι φαινόμενο μόνο της εποχής μας.

  Και πώς νοιώθει η απατημένη γυναίκα;

  Εξαιρετική στο ρόλο της η Σοφί Μαρσώ. Αστυνομικίνα, αλλά και επιτυχημένη συγγραφέας. Ο άντρας της είναι κτηματομεσίτης.

  Τον είδε να την απατάει, όμως δεν εμφανίστηκε να τους πιάσει επ’ αυτοφόρω, δεν έκανε σκηνή. Απλά προσπαθούσε να τιθασεύσει τον πόνο της. Αργότερα από κάποια γράμματα μαθαίνει ότι η αδελφή της τα είχε μαζί του, και όταν την παράτησε αυτοκτόνησε.

  Πόσες γκόμενες να είχε άραγε όσο καιρό ήσαν παντρεμένοι;

  Έχετε ακούσει την παροιμία που λέει «Κάνε καλό και ρίξε το στο γιαλό;».

  Ποτέ οι παροιμίες δεν έχουν απόλυτη ισχύ, κάποια φορά μπορεί να σου βγει σε κακό.

  Σε κακό της βγήκε. Πήγε να προστατέψει τη γυναίκα που την κυνηγούσε ο άντρας της, και που κατά τα λεγόμενά της την κακοποιούσε και βίαζε την κόρη τους. Τους πήγε σε ένα ξενοδοχείο, μάλιστα της έδωσε και χρήματα. Όμως κάτι υποψιάστηκε, ξαναγύρισε, και βρήκε τον άντρα της να είναι εκεί και να την απειλεί. Πήγε να τον συλλάβει, όμως αυτή πήρε το μέρος του.

  Αυτός της επιτέθηκε, την άρπαξε από το λαιμό, τον πυροβόλησε, τον τραυμάτισε, της ξαναεπιτέθηκε και αυτή τη φορά, με ένα δεύτερο πυροβολισμό, τον σκότωσε.

  Αντιγράφω από την προηγούμενη ανάρτησή μου για την ταινία της Μαρσώ «Η εξαφανισμένη του Ντοβίλ»:

  «Στον κινηματογράφο υπάρχουν πλάνα quasi-προσημαίνοντα. Ένα μαχαίρι, ένα πιστόλι που θα δούμε στο άσχετο δημιουργούν την αφηγηματική αναμονή ότι θα τα ξαναδούμε σε ένα πυρηνικό επεισόδιο».  

  Εδώ έχουμε κάτι πρωτότυπο: ένα τόξο.

  Η Μαρσώ έχει χόμπι την τοξοβολία.

  Την βλέπουμε σε σκοπευτήριο, αλλά και στο δάσος, να προπονείται μόνη της.

  Δεν είχαμε καμιά αμφιβολία ότι θα ξαναβλέπαμε το τόξο σε πυρηνικό επεισόδιο.

  Κτυπάει με ένα βέλος στο μπράτσο την γκόμενα του άντρα της.

  Ο άντρας της φεύγει από το σπίτι για να ξεφύγει.

  Τρέχει στο δάσος.

  Τον κυνηγάει.

  Το επεισόδιο, γεμάτο σασπένς, έχει διάρκεια.

  Θα τον πληγώσει στο χέρι και στο πόδι. Κάποια στιγμή αυτός πέφτει κάτω.

  Θα πέσει πάνω του, αγκαλιάζοντάς τον.

  Αυτόν θα τον πάρει το ασθενοφόρο, αυτή θα έλθει η αστυνομία να την πάρει.

  Ομολογεί ότι πλήγωσε με το τόξο τον άντρα της και την γκόμενά του.

  Όμως ήταν άραγε αναγκαίο να ομολογήσει ότι θα μπορούσε να αποφύγει τον δεύτερο πυροβολισμό που σκότωσε εκείνον τον άντρα;

  Ήταν μια αυτοκτονική πράξη, βρισκόταν σε μια κατάσταση απελπισίας.

  Μου άρεσε πολύ η ταινία, όμως δεν μου άρεσε το τέλος. Αν τον σκότωνε αυτόν και την γκόμενα θα μου άρεσε.

  Το έχω ξαναγράψει, μου αρέσουν τα έργα εκδίκησης.