Sophie Deraspe, Αντιγόνη (2019)

Sophie Deraspe, Αντιγόνη (2019)

 

  Από σήμερα στους κινηματογράφους

  Οι αρχαίοι μύθοι μεταφέρονται συχνά στη μεγάλη οθόνη (πριν τρεις μήνες είδαμε τη «Μήδεια» του Δημήτρη Αθανίτη) και επίσης εμπνέουν σκηνοθέτες οι οποίοι, παίρνοντας τον σκελετό τους τον προσαρμόζουν στη σύγχρονη πραγματικότητα. Αυτό έκανε π.χ. ο Αγγελόπουλος με τον «Θίασο», που είναι μεταφορά του «Αγαμέμνονα» του Αισχύλου. Όμως εγώ δεν το πήρα χαμπάρι, το διάβασα αργότερα στη βικιπαίδεια.

  Η Σοφί Ντεράσπ φοβήθηκε ότι μπορεί να συμβεί το ίδιο και με τους θεατές της ταινίας της γι’ αυτό τους έδωσε τα ονόματα που έχουν στην ομώνυμη τραγωδία του Σοφοκλή. Βέβαια είναι αρκετά αντιρεαλιστικό να δίνονται αρχαιοελληνικά ονόματα σε Καμπύλους μετανάστες από την Αλγερία, όμως έτσι είναι σίγουρο ότι οι θεατές θα κατανοήσουν καλύτερα την πλοκή.

  Το θέμα της ταινίας είναι η αδελφική αγάπη και η θλιβερή μοίρα των μεταναστών, που έχουν προβλήματα με την άδεια παραμονής και που προσπαθούν με κάθε τρόπο να αποκτήσουν υπηκοότητα.

  Ιδιοσυγκρασιακά συγκριτολόγος είπαμε, θα πραγματευθούμε την ταινία συγκρίνοντάς την με την τραγωδία του Σοφοκλή· την οποία, παρεμπιπτόντως, έχω διδάξει πολλές φορές στο λύκειο και έχω γράψει μια εκτενή μελέτη γι’ αυτήν.

  Τόσο στην σοφόκλεια τραγωδία όσο και στην ταινία της Ντεράσπ, και ο Ετεοκλής και ο Πολυνείκης είναι «κακοί». Στη Σοφόκλεια τραγωδία ο Ετεοκλής δεν θέλησε να παραδώσει τη διακυβέρνηση της Θήβας στον αδελφό του όταν ήλθε η σειρά του (είχαν συμφωνήσει να κυβερνούν τη Θήβα εναλλάξ κάθε χρόνο) και ο Πολυνείκης, για να εκδικηθεί, εξεστράτευσε εναντίον της. Τα δυο αδέλφια σκοτώθηκαν στη μάχη.

  Και στο έργο της Ντεράσπ είναι κακοί. Είναι μέλη συμμορίας. Όμως δεν αντιμάχονται ο ένας τον άλλο. Ο Ετεοκλής σκοτώνεται από τα πυρά της αστυνομίας και ο Πολυνείκης συλλαμβάνεται από την αστυνομία γιατί τους επιτέθηκε όταν είδε τον αδελφό του να πέφτει νεκρό μπροστά στα μάτια του από τις σφαίρες τους.

  Ο Αντιγόνη δεν δείχνει την αδελφική της αγάπη θάβοντας το πτώμα του, αφού είπαμε ότι είναι ζωντανός, αλλά βοηθώντας τον να δραπετεύσει ξέροντας ότι αυτό θα έχει συνέπειες γι’ αυτήν.

  Στη συνέχεια η ταινία αποκλίνει αρκετά από τη Σοφόκλεια τραγωδία. Δεν έχουμε άλλους νεκρούς. Και το τέλος είναι γλυκόπικρο, διεκτραγωδώντας τη μοίρα πολλών μεταναστών. Ναι, ο Αίμονας εδώ δεν σκοτώνει τον πατέρα του, και με την Αντιγόνη…

  Αλλά πολλά είπαμε.

  Από τις πιο ωραίες σκηνές της ταινίας είναι οι εκδηλώσεις υποστήριξης της Αντιγόνης από νεαρούς κυρίως, με συνθήματα και graffiti στους τοίχους.

  Είναι εξαιρετική ταινία, ξέχασα να κοιτάξω τη βαθμολογία της στο IMDb, για να δω. 7. Ναι, καλή είναι.